Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
NielsBxl
Groei en ontwikkeling van jezelf, je talenten en vaardigheden tot volle ontplooiing brengen. Tot een positie komen waar jij je lekker in voelt…
Cindy Schreef:
——————————————————-
> Hallo allemaal!
>
> Ik ben hier al eventjes niet geweest!! Maar veel
> herkenning zie ik wel :-)
> Zullen we met zijn allen gaan…? Kopen we gewoon
> een heel groot huis ergens aan zee, scheelt weer
> in de kosten :-D
> De rest van de kamers verhuren we en de rest van
> de tijd kunnen we relaxen!
>
> Dennis, ik snap echt heel goed dat er nog niks
> concreets uit is gekomen hoor, het is ook niet
> makkelijk.
> En geld is een groot struikelblok… Als ik genoeg
> geld zou hebben zou ik ik allang weg zijn geweest
> hier.
> Tuurlijk, je hebt familie en vrienden, maar ik kan
> ze gek genoeg goed missen.
> In het jaar Australië heb ik het eigenlijk totaal
> niet gemist… Ik ben ook een echte einzelganger.
> Ik doe sowieso alles alleen! Tijdens dat jaar kon
> ik zo intens genieten van lekker rondslenteren
> door Sydney met een starbucks in mijn hand.
> En het jobhoppen beviel me ook prima, geld
> verdienen en weer verder!!
>
> Nu heb ik tot nu toe nog steeds moeite met blijven
> bij één baan.. maarja, wie beslist eigenlijk dat
> dat moet?
> Mijn omgeving zeurt altijd over het feit dat ik
> een baan moet zoeken wat ik gewoon lang kan
> blijven doen.. ehm, maar dat wil ik helemaal
> niet.
> Ik heb het gewoon heel snel gezien ergens, en wat
> is er mis met verschillende banen, ik heb altijd
> fulltime gewerkt en mijn geld verdiend.
> Ik werk nu anderhalf jaar ergens en ik ga weer wat
> anders doen, so be it… de muren komen daar op me
> af, ik wil weer wat nieuws!
>
> Ik kan me ook totaal niet voorstellen hoe het is
> om bijvoorbeeld 20 jaar voor hetzelfde bedrijf te
> werken en huisje boompje beestje te hebben
> en dat dus ook de rest van je leven…. IK KRIJG
> GEEN LUCHT
> Op mijn huidige werk zijn veel mensen
> statusgericht, het is een goede baan, maar ik word
> er niet gelukkig van dus ik pak mijn biezen.
> het is voor mij totaal niet belangrijk, zoals ik
> al eerder zei, ik droom echt van een simpel
> leven.
> Al mijn vriendinnen willen kinderen, dat is iets
> wat ik ook echt niet wil, ik wil kunnen doen en
> laten wat ik wil.
> Ik wil ook geen koophuis, maar hoe vaak mensen dat
> al niet aan mij gevraagd hebben ( ik huur gewoon)
> dan ga je toch een huis kopen…?
> Nee… ik wil namelijk nergens aan vast zitten, en
> wie bepaald dat dat zou moeten omdat ik nou
> eenmaal 31 ben.
>
> En dan materialisme…
> Ik ben dus een persoon die bijvoorbeeld geen
> flatscreen heeft hahaha. Waar mensen mij soms om
> uitlachen, maar ik ben gewoon niet
> materialistisch.
> Kan mij het schelen wat voor blik eromheen zit..
> hetzelfde met een auto… i really don't care,
> maar soms lijkt het wel een wedstrijd.
> Wie heeft de mooiste auto, mooiste huis en
> meubels….
>
> Soms voel ik me een vreemde eend in de bijt en
> vervreemd van alles en iedereen, maar ik weet dat
> ik ooit mijn droom ga verwezenlijken, nu nog een
> manier vinden hoe!!
>
> Liefs, Cindy.
pff ik zou dit verhaal geschreven kunnen hebben. Ik kom jut breda en ervaar alles precies zo. IK ben de afgelopen 2 jaarin brazilie geweest en sociaal voelde ik me daar zo goed en enorm happy. Niemand in mijn omgeving wil dit begrijpen en ik wil echt terug voorgoed. Een visum is alleen helaas niet makkelijk voor Brazilie dus het is een 5 jaren plan. Ook ik krijg geen lucht meer van de statusmaatschappij. Ik heb eerder in spanje gewoond en daar had ik ook geen bezittingen en ik was gelukkiger dan ooit, In Brazilie precies hetzelfde. Ben gewoon bang dat ik met mijn ogen knipper en dan ben ik 60 en dan ben ik mijn droom niet achterna gegaan. Het voelt als een opluchting om te schrijven , want ik kan voorlopig ook niet weg. Ik zit vast aan een nieuwe opleiding en een koopappartement (domste beslissing uit mijn leven)
Hallo Chris!!
Heb net een heel verhaal getypt maar er ging iets mis!
Dus nog een keer…. haha.
Fijn om weer herkenning te lezen… Brazilië lijkt me ook heel moooi!!
Hoe ga jij verder met dat gevoel om..? En heb je vrienden die dezelfde ideeën hebben?
Moeilijk is het he…., Ik loop ook zo vaak tegen het onbegrip aan.
Ik ben nu net terug van vakantie en zit weer in een enorme dip…
Tuurlijk snap ik dat het leven geen vakantie is, maar alleen al het klimaat, de omgeving, de zee maken mij blij.
Nu ik weer terug ben weet ik weer even niet wat ik met mezelf aanmoet.
Ik heb eigenlijk ook helemaal geen zin om met mensen af te spreken.
Ik raak ook steeds meer vervreemd van vrienden omdat ik gewoon steeds minder raakvlakken met ze heb.
Mijn beste vriendin is nu zwanger en zij heeft eigenlijk altijd een droom gehad om ook te verhuizen naar het buitenland, we hadden het daar vaak over,
maar dat is nu helemaal over.
Laatst zei ik dat ik dat nog steeds heel graag wil, mooi huisje aan zee, weinig spullen, simpel leven, maar zij had dat niet meer.
Het viel toen even helemaal stil….
Ik gun haar natuurlijk deze zwangerschap want ik weet dat zij het graag wil, maar begrijpen doe ik het niet.
Ik snap niet waarom iemand zo'n grote verantwoordelijkheid wil als het krijgen van een kind.
En dan kan iedereen zeggen, er hoeft niks te veranderen in ene vriendschap, maar er is nu al veel veranderd en het kindje is er nog niet eens…
Soms weet ik niet meer waar ik met mijn gevoel naartoe moet….
Ik wil graag beginnen aan een plan en om mezelf een tijd te geven om mijn droom waar te maken.
Dan kan ik ernaartoe leven, ik denk dat dat al een groot verschil zal maken!
Heb jij al plannen gemaakt ? :-)
Liefs, een mede weg uit Nederland willer ;-)
Hallo Chris!!
Heb net een heel verhaal getypt maar er ging iets mis!
Dus nog een keer…. haha.
Fijn om weer herkenning te lezen… Brazilië lijkt me ook heel moooi!!
Hoe ga jij verder met dat gevoel om..? En heb je vrienden die dezelfde ideeën hebben?
Moeilijk is het he…., Ik loop ook zo vaak tegen het onbegrip aan.
Ik ben nu net terug van vakantie en zit weer in een enorme dip…
Tuurlijk snap ik dat het leven geen vakantie is, maar alleen al het klimaat, de omgeving, de zee maken mij blij.
Nu ik weer terug ben weet ik weer even niet wat ik met mezelf aanmoet.
Ik heb eigenlijk ook helemaal geen zin om met mensen af te spreken.
Ik raak ook steeds meer vervreemd van vrienden omdat ik gewoon steeds minder raakvlakken met ze heb.
Mijn beste vriendin is nu zwanger en zij heeft eigenlijk altijd een droom gehad om ook te verhuizen naar het buitenland, we hadden het daar vaak over,
maar dat is nu helemaal over.
Laatst zei ik dat ik dat nog steeds heel graag wil, mooi huisje aan zee, weinig spullen, simpel leven, maar zij had dat niet meer.
Het viel toen even helemaal stil….
Ik gun haar natuurlijk deze zwangerschap want ik weet dat zij het graag wil, maar begrijpen doe ik het niet.
Ik snap niet waarom iemand zo'n grote verantwoordelijkheid wil als het krijgen van een kind.
En dan kan iedereen zeggen, er hoeft niks te veranderen in ene vriendschap, maar er is nu al veel veranderd en het kindje is er nog niet eens…
Soms weet ik niet meer waar ik met mijn gevoel naartoe moet….
Ik wil graag beginnen aan een plan en om mezelf een tijd te geven om mijn droom waar te maken.
Dan kan ik ernaartoe leven, ik denk dat dat al een groot verschil zal maken!
Heb jij al plannen gemaakt ? :-)
Liefs, een mede weg uit Nederland willer ;-)
Dat duurt niet lang meer toch! Ik zou willen dat ik dat kon zeggen… ;-)
Ik moet echt een plan gaan maken, heb ook schulden (dom dom dom) die ik eerst af moet lossen en dat gaat nog wel een paar jaar duren.
Maargoed, ik heb gisteren wel een doel gesteld om binnen nu en 3 jaar alles afgelost te hebben!
Aan de ene kant voelt dat goed, want dat moet zeker haalbaar zijn (als het dan eerder is is dat alleen maar mooi meegenomen)
maar aan de andere kant weet ik niet goed hoe ik het de komende tijd leuk voor mezelf moet maken.
Nu klink ik wel heel depri….
Dit topic is gesloten, er kunnen geen reacties meer worden geplaatst.
