Iets wat ik hier niet tegenkom tussen deze berichten is het omgekeerde: neven en nichten waar je in Nederland noooit van hoorde, hebben ineens een goedkoop vakantie-adres van je proberen te maken (zonder succes overigens), en dan zeggen ze: "Tja, als je naar het buitenland gaat, kun je niet even op de koffie gaan, dus komen we een weekje, dan heb je dat…(???). Met andere woorden, dan ben je een gratis hotel voor familie??? Wij dus niet, maar dat komt ook doordat wij een eigen bedrijf hebben en we zijn er dus altijd, dus moeilijk om te zeggen dat je niet kunt. Bepaalde mensen durven ook flink te profiteren, denken neens dat je rijk bent, je leert de mensen (jammer genoeg) zo wel echt kennen, krijg er behoorlijk de zenuwen van. Moet je jezelf weer verdedigen, uitleggen hoe het financieel zit (zo rooskleurig is het gewoon niet), ik mag gewoon niet vriendelijk blijven soms, want dan buiten ze je uit. (Wie doet de boodschappen?)
Ik heb daar soms veel stress van.
…Dat ‘probleem’ hebben we heel snel getackeld, bovendien zijn er niet veel mensen die tussen 3 kinderen willen logeren…je valt dan toch in het ritme van ons gezin en dat is niet echt vakantie :-), tenzij je s'nachts wakker gehuild worden door de jongste wel zo ziet :-)
Maar we helpen zoeken naar een betaalbaar hotel of bed and breakfast, en mensen die de reis ernaartoe hebben betaald waarderen dat.Een eigen plek to stay geeft ook een mate van vrijheid die je niet hebt als je logeert.En mensen die dat er niet voor over hebben beginnen dan ook niet aan de reis, dat is onze ervaring.
Mijn ouders hebben we aangeboden een deel van de reiskosten te vergoeden, en nóg wilden ze niet komen…ook niet na de geboorte van hun kleinkind.Zo wist ik dat ze geen mallemoer voor ons overhebben, en dat is in NL ook weer gebleken.
De smoesjes en excuses waar ze zich achter verschuilen zijn ronduit beschamend maar dat zien ze zelf niet in.
Oordeel niet te hard over mensen die niet langskomen. In de levensfase waarin wij zaten toen we emigreerden, (tegen de dertig en met ‘n jong gezin) hebben mensen wel wat anders aan hun hoofd dan duizenden euro’s (toen nog guldens) neertellen om 9 uur te vliegen naar een gruwelijk duur, snikheet land om ons weer te zien terwijl ze ook met hun familitent naar Frankrijk kunnen.
Wij hebben er ook geen 4000 euro (puur voor 5 tickets) voor klaar liggen om onze vrienden ver weg weer eens op te zoeken. Keuken valt dit jaar uit elkaar. Misschien volgend jaar.
En de uitspraak ‘uit het oog, uit het hart’ mag dan wel niet helemaal waar zijn, maar niet alleen het leven van expat draait op volle toeren. Hoe veel tijd besteedde je zelf aan je sociale contacten toen je nog in NL woonde? Vaak vond je het hartstikke leuk als je een lange e-mail van iemand kreeg, maar hoe vaak gebeurde het niet dat je 3 maanden later nog steeds antwoord moest geven? Of ben ik daar nou de enige in…
Misbruikt als vakantie-adresje zijn wij nooit, maar dat kwam ook omdat we met z'n vijven precies in ons huis pasten. Wat wel eens moelijk was, was wanneer er dan iemand op bezoek kwam en wij moesten gewoon werken…
Voor we weggingen hebben we een feestje gegeven, toen we terugkwamen ook weer. Het leven gaat overal gewoon door. Je maakt wat vrienden en je verliest er wat.
Het zien van je huis als gratis vakantie-adres is internationaal. De onbeschaafdheid is de mens eigen, vooral bij RTL-4 figuren. Ik ben Argentijn en heb lang in NL gewoond en van beide landen krijg ik verzoeken van “vrienden van vrienden van vrienden” om in mijn huis in Barcelona te logeren. Alsof je een hotel bent!
En toch zijn er keurige mensen, die je vanuit een hotel bellen, of je eens tijd hebt om eens koffie te drinken en wat van de stad te laten zien. Dat doe ik dan graag.
Overigens, over het contact onderhouden en verbreken van relaties met mensen in het land dat je verlaat: alle vrienden en bekenden zeggen langs te komen, maar ho maar dat ze ook de ticket van Vueling of Clickair moeten betalen. Als jouw emails onbeantwoord blijven, weet je meteen hoe diep de vriendschap lag.
Wij zitten dus in Frankrijk en we hebben ons eigen bedrijf. Dit is dus voor bijna iedereen wel te doen, met tent, caravan of in huis, de eerste jaren altijd volle bak in de vakanties. Het gebeurt nog steeds dat we periodes van weken onafgebroken vakantiegangers hebben, de één lost de ander af. Met sommigen is het best gezellig, anderen dumpen hun negativiteit. De meesten schuiven aan tafel zonder zich ervan bewust te zijn, hoe druk dat allemaal is voor mij. Soms zijn het twee, soms ook wel zes mee-eters. Het is best een hele organisatie en k ben dan meestal juist blij als ze weer weg zijn. Daar moeten we mee om leren gaan en onze grenzen stellen, zo van; “hoor eens, laten we de boel een beetje vrolijk houden en niet klagen”, denk ik, ik ben ook niet zo hard om te zeggen : “jullie zijn te veel”, maar ons eigen werk blijft in die weken ook liggen, moeten we daarna ook weer inhalen. We zijn nog steeds aan het worstelen om dit gebeuren in goede banen te leiden en dat vind ik ook het nadeel van een emigratie. Het komt jaarlijks toch neer op een 3 à 4 manden je leven te delen met visite. Mag ik vragen hoeveel dat bij jullie is als je alles bij elkaar optelt?
Wij hebben in oktober bijna de hele maand erg veel visite over de vloer gehad, toen was ik het op een gegeven moment ook wel een beetje zat. Je privacy lijdt er natuurlijk ook onder, dat vind ik heel vervelend. Sommige mensen zijn fijn om in je huis te hebben, van anderen word je helemaal gek. Aan de andere kant is het natuurlijk wel leuk als mensen de moeite nemen om jou op te zoeken, maar als ik hoor hoe dat bij jullie er aan toe gaat, zou ik maar heel snel gaan beginnen met het stellen van grenzen. Het ligt er natuurlijk een beetje aan waar jullie in Frankrijk zitten. Als het in het zuidelijk deel is, trekt dat veel mensen aan. En als ze bij jullie zitten, hebben ze geen campingkosten … Ik zou gewoon nee gaan zeggen, dat het slecht uitkomt en dat jullie het erg druk hebben. Is moeilijk, maar probeer je daar maar overheen te zetten. Je gaat er zelf aan onderdoor als je niet oppast, en je gasten hebben het denk ik niet eens in de gaten.
Sterkte ermee.
Groetjes, Elvira
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's