Het leven heeft haar glans verloren

Expat

03-01-2008 12:35

Nou, bij ons deed het fenomeen zich voor dat mensen zomaar afhaakten, je weet niet waarom en je hebt de puf of de moed niet het te vragen…het is immers hun goed recht je zomaar te laten vallen? Maar er zat ook de jeugdvriend van mijn echtgenoot bij, nou dan sta ik verstomd…als vriendschap jáááren bestaat maar dan door emigratie is afgelopen? Hebben ze al die tijd maar gedaan alsof??? We zullen het nooit weten, en willen het ook niet meer.
In eerste instantie zijn we voor bepaalde tijd in het buitenland geweest, kom je terug, merk je dat niemand op je zit te wachten, net zoals je tijd in het buitenland krijg jij ontwikkelingen binnen bijv. famillie heel laat of helemaal niet te horen…nou, dan voel je je behoorlijk ontheemd.Maar het uit- en te na bezuinigde onderwijs in nederland deed voor ons de deur dicht, de kinderen zijn voor ons dé hoofdreden om weer weg te gaan.Krijg je idd ook opmerkingen als ‘zou je dat de kinderen wel aandoen?’ …en ja, er is wat ongemak maar ze krijgen er wat voor terug, maar mensen doen vaak of nederland een ideaal land is, wij zien dat anders.
Bianca

03-01-2008 13:07

Ik denk dat iedereen dergelijke ervaringen heeft meegemaakt, de een wat meer dan de ander. Helaas was het bij ons zo dat onze kinderen eigenlijk hierdoor getroffen werden: een moeder van een vriendje en, naar ik dacht een vriendin van mij, had een jaar voordat wij emigreerden al aan haar zoontje verteld dat wij weg gingen. Aangezien deze moeder ook getrouwd is met een arabier begon bij het zoontje het idee te leven dat het hem ook zou overkomen dat hij zou gaan verhuizen. Hij werd een beetje angstig en had er vaak met zijn moeder over.
Zo rond Kerst toen ik bij haar op bezoek was, gaf zij te kennen dat zij geen omgang meer met mij wilde om rust te creeeren voor haar zoontje. Want elke keer als wij bij elkaar waren, speelde het bij het zoontje meer dan anders.
Met andere woorden: doordat zij het probleem veroorzaakte (zij vertelde het hem een jaar van te voren, wie doet dat nou?) kreeg ik de “ schuld” en om die reden verbrak zij de vriendschap. En zo zijn er meer voorbeelden te noemen.
Aan de andere kant krijg je juist meer intensievere contacten uit NL uit een hoek die je helemaal niet verwachtte.
Maar het blijft pijn doen en het is wat al meerdere mensen al hebben gezegd: niet meer in die relaties investeren maar in nieuwe contacten die je opbouwd in het land waar je nu woont.Eenmaal weg uit NL besef je pas hoe veel mensen in vaste denkpatronen denken en zich daaraan vasthouden, het geeft hen zekerheid en is vertrouwd terwijl je zelf je je grenzen letterlijk en figuurlijk gaat verleggen.
En dat is iets wat voor veel mensen niet te verteren is of ze zijn er jaloers op dat jij het wel aandurft, maar het niet laat merken.
Sophie vdP

03-01-2008 13:36

Hi Elvira,
Verwar je met niet met Sophia uit Canada? Eerde was er ook al verwarring over, vandaar mijn achternaam die ik er nu achter zet. :-)
ElviraUK

03-01-2008 14:05

Niet iedereen wil moeite doen voor een vriendschap, dat heb ik ook ondervonden, maar dat geldt zelfs als je van de ene kant van NL naar de andere kant verhuist. Het gekke is inderdaad dat je het van sommigen gewoon niet verwacht! Qua familie hebben wij hetzelfde ondervonden: wij horen dingen pas op het laatst, maar ze verwachten wel dat wij bij wijze van spreken bij elke verjaardag als eerste aan de telefoon hangen (“goh, ik dacht al, wanneer zou ze bellen”). Dan vergaat je de zin snel hoor!
Wij zitten hier nu bijna 3,5 jaar en denken niet dat wij ooit nog terug komen naar NL. Het onderwijs is een hele grote drijfveer. Ik hou nauwkeurig bij hoe e.e.a. gaat en heb een paar vriendinnen met kinderen in zowel primair als secundair onderwijs. Ik denk niet dat mijn kinderen in die sfeer nog kunnen aarden. Grote bekken worden hier niet gewaardeerd en het “hoera ik ben dom” fenomeen wat je vaak ziet in NL ben ik hier nog niet tegengekomen. Afgezien daarvan zitten onze kinderen nu op een school waar ze de liefde voor lezen en leren is bijgebracht en waar er niet raar wordt gekeken (of afgunstig) als je kind al kan lezen als hij of zij 4 is. Ze beginnen hier met leren lezen als ze 3 zijn, maar als het kind er niet aan toe is wachten ze een paar maanden tot het kind er wel aan toe is, dus geen druk. Dus niet verplicht kleien, verven en tekenen totdat ze 6 zijn, al wordt het hier natuurlijk wel aangeboden. Voordeel van dat vroege leren lezen is dat een kind zelf ook kan lezen. Onze jongste is 6 en vindt het heerlijk om te lezen. Vaak als ik hem ‘s ochtends wakker wil maken, zit ie al te lezen in zijn bed! Onze oudste 2 kinderen waren 6 toen ze hier instroomden en echt toe aan wat meer uitdaging. Meerdere malen op de NL school aangegeven, maar er gebeurde helemaal niets mee (inderdaad, bezuinigingen, klas van 30+ en een aantal probleemgevallen, dus geen tijd en zelf maar een beetje aangerommeld). Toen ze hier kwamen hebben ze in feite 2 jaar versneld en dat prima overleefd, al was het wel even aanpoten. Ze vinden het heerlijk om naar school te gaan en er wordt een heel gevarieerd en uitgebalanceerd curriculum aangeboden met ook veel aandacht voor sport, spel, toneel en uitstapjes. Een kind kan veel meer aan dat wij denken. Je hoort in NL zo vaak ouders verzuchten ’ze moeten al zoveel', maar ik denk dat dat meer in de hoofden van de ouders zit dat in de hoofdjes van de kinderen, die vinden het heerlijk! Ik heb het gevoel dat ze hier gelukkiger zijn dan in NL.
Waar hebben jullie gewoond en naar welk land wil je nu emigreren?
Groetjes, Elvira
ElviraUK

03-01-2008 14:06

Je hebt een nederlandse adresregel (of hoe dat ook heet), vandaar.
Groetjes, Elvira
ElviraUK

03-01-2008 14:08

Inderdaad Bianca, ik denk dat jaloezie ook een rol speelt. Wat ook opviel: de mensen die het hardste riepen “uit het oog is niet uit het hart” , hebben noooooit meer iets van zich laten horen!
Groetjes, Elvira
Sophie vdP

03-01-2008 15:26

Klopt, ik woon nu ook (weer) in Nederland. Heb voor mijn studie in Zuid-Engeland gewoond en dat beviel me erg goed, maar de liefde bracht me toch weer naar NL. Ik roep altijd heel hard dat ik anders niet meer in Nederland had gewoond, maar dat weet je natuurlijk helemaal niet. :-)
Bianca

03-01-2008 16:13

Of wat denk je van: wij komen op bezoek hoor!!! om vervolgens helemaal niets meer van zich te laten horen.
Ach, als mensen dat zeggen dan glimlach ik maar en dan denk ik: eerst zien en dan geloven.
ElviraUK

03-01-2008 16:20

Ja, die ken ik ook! Heb ze nog een kerstkaart gestuurd het eerste jaar dat we weg waren, maar daar hebben ze niet eens op geantwoord, hahahaha! Nee, je vrienden leer je door het emigratieproces wel kennen, en die koester ik ook.
Groetjes, Elvira
p.s. hoe vordert de zwangerschap?
ElviraUK

03-01-2008 16:24

Zuid-engeland is mooi! Wij wonen nu nog in het zuid-oostelijk deel van London, maar het zou best wel kunnen dat we op termijn buiten de M25 gaan zitten, ergens in Surrey ofzo.
Groetjes, Elvira

Het leven heeft haar glans verloren

Expat

Bianca

Sophie vdP

ElviraUK

ElviraUK

ElviraUK

Sophie vdP

Bianca

ElviraUK

ElviraUK