Vraag

Vital

25-02-2006 13:23

Uiteraard ben ik al bij farmaceutische bedrijven geweest en vinden er momenteel ook gesprekkne plaats tussen artsen en specialisten met deze bedrijven….
Uiteraard heb ik het verzoek uitgezet bij verzekeringsmaatschappijen….
Dag en nacht werk ik eraan, tenminste als ik niet op mijn werk ben.
Mensen zoeken ook een oplossing door het oprichten van een fonds om eventuele dingen tebeheren. Er gebeurt heel veel. Ik ben niet iemand die zomaar een paar oproepjes ergens plaats op internet en dan gaat zitten afwachten.
Via alternatieve geneeskunde ben ik nu een intensieve kuur begonnen om eventueel het virus uit het lichaam te verwijderen.
Via taltijke wegen zoek ik naar mogleijkheden…
Ook heb ik gesprekken gehad met een tibetaanse gemeenschap in Nederland. Daar kan ik monnik worden, maar moet dan de middelen vergaren om drie jaar te kunnen leven. Dus het is geen gemakkelijkheidsoplossing. Als ik niet echt ten einde raad was, zou ik me toch nooit profileren als een HIV-geinfecteerde! Dat heeft niets met status of dergelijke te maken, maar wel dat he tdaardoor een stuk moeilijker is om in Nederland een baan te vinden! Ja, ook in Nederland!
Vital

25-02-2006 13:30

Ik ben zeker niet jaloers op het leven dat jullie leiden. Ik ben eeerder ontzettend blij dat jullie het goed hebben en het “voor elkaar” hebben.
Maar dat is nu juis tniet het leven dat ik wil. Dat maakt mij niet gelukkig. Ik zou het niet willen. Ma rik begrijp wel dat vele mensne vnl. in het Westen dit belangrijk vinden en dit hun een vorm van vreugde kan geven.
Maar juis tdoor mijn confrontatie met die ziekte, op dat moment was er nog geen behandeling, heb ik moeten ervaren dat iedere mens ziek en oud zal worden en dat dan al zijn bezittingen en het zogenaamde “voor elkaar” hebben plots niets meer inhoudt en geen bron van blijvend geluk is. Ondertussen zijn er wel medicijnen en daar ben ik dankbaar voor. Maar ik onthou wel dat al het materiele geen bijdrage levert aan mijn geluk. En dat de weg naar geluk nie tte vinden is in de buitenwereld of buiten jezelf, maar in de weg naar jezelf, naar verdieping. En die verdieping is heel moeilijk in het Westerse leven, war juist alles en iedereen het tegenovergestelde wil nl. nog meer dingen, nog meer bezit, nog meer gezellgiheid, nog meer sex,…. Dat is eigenlijk leven in een roes. En dat wil ik niet langer.
Heel deze discussie hier doet me steeds meer ervaren dat ik nie tthuis hoor in dit “wereldse leven”. Dit is nie tde weg waarop ik gelukkig wordt en anderen gelukkiger kan maken.
Vital

25-02-2006 13:40

Helaaml met je eens.
Het enige wat ik ervan leer is: dat de soms heftige reacties van anderen, me soms kwetsen en oude wonden oprukken (de vriendschap met de filippijnse man, was echte en ware liefde en wordt hier bestempeld als het naar “hier” halen van mensen).
Maar het leert me ook dat het slechts een emoties die opkomen en weer verdwijnen en daardoor geen diepe indruk meer nalaten. Waarom omdat juist het loslaten van gedachten en emoties deel uitmaakt van de weg van de Boeddha. En dit is dan weer een grote leerschool voor mij. En daarom moe tik al deze mensne ook dankbaar zijn.
Daarnaast leert het me ook dat oordelen over anderen, vaak erg precair en onnauwkeurig gebeurt. Op een woord of een deel van een zin wordt gereageerd, zonder de achtergrond te kennen of te weten wat er eigenlijk bedoeld wordt. Waarschijnlijk doe ik dat ook in mijn dagelijkse leven en daarom is het een leerschool voor me om de dingen nog beter en duidelijker te nuanceren.
Het enige dat ik wel weet, is dat ik geen enkele verkeerde bedoeling of intentie heb of had met mijn verzoek om hulp. En als ik die oproep nog een nalees dan word tdaar eigenlijk maar in 1 zin gevraagd om financiele hulp en al de rest gaat over andere vormen van advies, morele steun of actie naar anderen toe. Waarom wordt dan nu de klemtoon zo gelgd op dat ene? Kijken wij steeds zo selectief naar de werkelijkheid?
En tensloote heb ik heel veel mededogen met al de mensen die de moeite en tijd nemen om te reageren. Ook als hun reactie kwetsen zou kunnen zijn, dan nog ben ik er dankbaar voro omdat he tde visie van mensne openbaart en ik geef hun mijn mededogen en hoop dat ze zelf steeds gespaard blijven van alle lijden.
Dus deze discussie heeft me weer veel geleerd.
Vital

25-02-2006 13:46

Het is nie thet een of het ander… het zijn beide.
Ik zit niet lui in mijn stoel te wachten. Ik werk meer dan 40 uut per week, ik onderneem gesprekken met bedrijven en voornamelijk met kloosters en tempels.
Probeer via alternatiev egeenswijzen een oplossing te vinden.
En de maatschappij moet niets, niemand moet iets. Ik vraag alleen… het is geen verplichting iets te doen. Ik stel alleen een vraag om hulp, een vraag om informatie,… Ik vind het wel jammer dat deze vraag zo slecht begrepen wordt en zo slecht “geland” is en dan denk ik dat dat te maken heeft met de wijze waarop we in onze Westerse samenleving denken en leven (ieder voor zich).
En ik leer er ook nog van. Ga maar een keer per week meer naar internetshop en niet meer zoals voroheen iedere dag. Dat was toch een opmerking van iemand hier. Dus ik neem ze in overwegeing. Als het mensen stoort dat deze vraag om hulp op internet staat: ok. Sinds ik dat vernomen heb, heb ik geen enkel extra verzoek meer geplaatst op internet. Dus ik luister wel naar mensen.
Misschien heb ik mijn verzoek wel verkeerd aangepakt… Maar in ieder geval heb en had ik er geen enkele verkeerde intentie bij
Prikbord Bezoeker

25-02-2006 16:51

Nee dat laatste geloof ik meteen, en ik vind dat degenen die je voor vanalles en nogwat uitmaken zÃƒÂ©lf laten zien wie ze zijn.
Prikbord Bezoeker

25-02-2006 16:58

Inderdaad, het ‘goed voor elkaar hebben’ is zeer relatief, morgen kan alles er anders uitzien.
Vraag het de eerste de beste straat nieuws verkoper, hij zal je zijn verhaal vertellen…vraag het een van mijn arrogante omhoog gevallen schoonzussen met al hun geld en goed en ze vertellen hun verhaal, ze zullen er alleen niet bijvertellen hoe ze met hun bloedeigen broer omgaan, of een pasgeboren babytje als oud vuil behandelen.Nee, naar buiten toe zijn dit ‘keurig nette mensen’ tegen wie we u moeten zeggen, en die je ‘hoog moet achten’ …ja, ja.Geef ik toch mijn voorkeur aan menselijke mensen die niet totaal zielloos en vervreemd in het leven staan.
Pat

25-02-2006 21:23

Dus je geeft je bankrekening door aan Joke om de medicijnen erop te storten, of zie ik dat nu weeral verkeerd met mijn Westerse geest??
Dit is een vraag die ik je stel nadat ik alleen gelezen heb wat je schrijft…
Pat
Pat

25-02-2006 21:37

Ik leef niet op kosten van de gemeenschap. Ik betaalde en betaal nog steeds mijn medicatie aan 100% in Belgie want ben als zelfstandige verzekerd voor grote risicoÃ‚Â´s. Ook hier in Argentinie, met een dure prive-verzekering betaal ik mijn medicatie aan 100%. Als ik dan even de belastingen, die ik in de laatste 15 jaar aan vadertje staat betaald heb, uitreken en daar tegenover stel wat ik er voor terug kreeg dan gaan je haren rechtop staan.
Maar als ik alleen LEES wat jij vertelt, dan heb jij in je leven heel veel tijd en geld verspild. Fantaseren doe ik ook niet, ik ga steeds af op jouw teksten en reageer enkel op wat jij schrijft. Ik lees natuurlijk ook de andere berichten in deze rubriek.
Enne… ik moet de eerste jurist nog leren kennen die niets dan de waarheid spreekt, zonder bijbedoelingen of strategie.
Trouwens ik ben niet wantrouwend naar de buitenwereld toe, tenzij jij jezelf de buitenwereld noemt.
Pat
Vital

02-03-2006 18:01

Ik heb mijn bankrekenign niet doorgegeven aan Joke.
Die stond onder het aanvankelijke bericht.
Daarnaast zijn er verschillende wijzen om aan die medicijnen te komen d.m.v. geld, door een bedrijf dat de medicijnen die voor hen bijna niets kosten ter beschikking te stellen ed…
Ik vind het erg dat jij het een probleem vindt om voor de kosten voro d esamenleving te dragen. Jij bent geen eenling. Jij kan nie tleven zonder de ander. En de belastingen die je betaald worden voor vele goede dingen gebruikt (ook voor minder goede uiteraard). Maar daarzonder zou er geen samenleving mogelijk zijn.
Hopelijk zul je nooit geconfronteerd worden met een ernstige ziekte, met een grote tegenval in je business of met een kind of familielid dat gehandicapt wordt… Dan zou je de kosten niet meer kunnen dragen en dan…
Het is jouw persoonlijke keuze om je niet te verzekeren als je er de mogleijkheid toe hebt. Het is echter niet de persoonlijke keuze van zieken en armen die geen verzekering kunnen betalen. Het is nie thun keuze om ziekt te zijn.
In een sterk verliberaliseerde samenleving, zoals jij vorostelt, waar iedere gevoel voor solidariteit verdwenen is, daar groeit de criminaliteit, onveiligheid en onvrede. Het is bewezen dat juis tin de meest liberale samenlievingen het geweld, ondanks de grootst mogelijke politie-inzet (en de middelen daartoe moet ook iedereen opbrengen) veel hoger is dan in landen met een grotere solidariteit.
Ik wil je een ding meegeven… wie is nu eigenlijk realistisch… ik weet nie thoe jong of oud je bent, maar ik weet wel dat juist de rijkste mensen het meeste problemen hebben in hun leven en zich het minst gelukkig voelen. Ja ze kennen veel pleziertjes en wat vreugde, maar dat is geen geluk… Ik vraag me af of je er ooit over hebt nagedacht dat ook jij op een dag ziek en oud zal worden en zal moeten sterven en dat je daar met al je bezittingen niets aan kan veranderen. En die dood kan er over 20 of 50 jaar zijn, maar ook morgen, mischien zelfs over enkele minuten. En dan is de vraag wat is de waarde van jou leven geweest voor deze wereld? Is er een spoor van blijvende waarde die je dan aan de wereld hebt toegevoegd?
Ik wens je echt alle geluk en vrede toe en ik denk vaak aan je en hoop vanuit het diepst van mijn hart dat je nooit geconfronteerd zal worden met echt lijden in je leven.
Wees gelukkig.
Vital

02-03-2006 18:09

Ik kan je alleen maar groot gelijk geven en helemaal jouw visie onderschrijven.
Uiteraard zullen die zussen vanuit hun denkwereld wel een goede reden vinden (rationalisatie) om hun broer niet te helpen, maar of ze door hun gedrag meer mens worden en vreugde of vrede vinden in hun eigne leven betwijfel ik.
Ik veroordeel hen niet, maar ik heb veel mededogen met hen en hoop dat ze door de omstandigheden of door de ontmoeting met andere mensen zullen inzien dat echt geluk niet in bezitten maar er zijn voor anderen en anderen op welke wijze dan ook helpen.
Datgene wat je geeft krijg je honderdvoudig terug in geluk, maar ook de hardvochtgiheid waarmee iemand in het leven staat, zal hem steeds meer vereenzamen van anderen.
Wie onvoorwaardelijk geeft wat hij heeft aan de noodlijdenen (wie ook) die zijn levne heeft waarde en die mens brengt geluk bij anderen en bij zichzelf. De basis voor geluk is :medevreugde kunnen hebben met hen die gelukkig zijn, mededogen met hen die lijden en ware en onvoorwaardelijke liefde voor ieder levend wezen.

Vraag

Vital

Vital

Vital

Vital

Prikbord Bezoeker

Prikbord Bezoeker

Pat

Pat

Vital

Vital