Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Bianca
In een islamitisch land is dat niet gebruikelijk en hubbie heeft daar absoluut geen behoefte aan. Maar het is nu een andere situatie dus hij wordt gedwongen om erbij te zijn, het is immers ook zijn produkt 
jij bent een man dus je snapt het gewoon niet. Geeft niet, maar laat een ander in zijn waarde en laat ruimte voor serieuze reacties.
Ik snap wel dat Bianca ervaringen wilt van andere vrouwen in welk land dan ook….je “kent” de ervaringen uit nederland maar ja nu zit je in het buitenland en voor een zwangerschap en bevalling is dat toch heel anders.
En ook waar ik woon is een goed engels sprekende arts niet vanzelfsprekend. Ben bezig met een zwangerschapscursus , in het spaans en niet alles kan ik volgen dus ja het is gewoon enger in het buitenland met door de taal en de andere gewoontes…..
Bianca wil gewoon weten hoe een ander daar mee omgaat.
Bianca,
Zijn echtgenoten er over het algemeen niet bij of kan je toch wel vragen dat je man erbij is ondanks dat het niet gebruikelijk is……En probeer een arts te zoeken die dat ook toestaat, maar ja geen idee misschien is het wel een regel dat mannen er niet bij mogen zijn…….was je man er bij de vorige bevallingen in nederland er wel bij???
Tja bij de zwangerschapscursus heb ik soms ook wat gevraagd aan mijn man…..iedere les mag de man mee en dat vindt mijn man maar al te leuk dus dat is geen probleem en zo kan ie af en toe voor mij even wat vertalen als ik het nodig heb.
Hier zit ook een groot verschil tussen de ziekenhuizen…..maar ja als je een normale baan hebt dan kom je met je verzekering al in een prive-kliniek terecht al klinkt dat luxer dan het is, want ze halen het niet bij de nederlandse ziekenhuizen wat betreft uiterlijke schoon enzo. En dan de kwaliteit van de matrassen en heb het zelfs meegemaakt dat men op dit IC aan het roken waren, wel in een hoekje en bij het open raam maar toch, ik vond dat echt absoluut niet kunnen.
Weten je schoonzussen geen goede arts die ook een beetje open staat voor andere culturen??? Of misschien kan je man toch helpen in het zoeken…..
Succes en hopelijk worden er snel een aantal onzekerheden weggenomen.
Groetjes Patricia
Hoi Patries,
Ben nu een beetje verward. We zijn vandaag voor het eerst naar een andere gynaecoloog gegaan omdat de vorige het presteerde om elke keer een uur tot anderhalf uur te laat te komen op haar eigen praktijk. Ze toont hiermee geen respect voor haar clienten. Bovendien kreeg ik het idee dat zij zoveel mogelijk geld probeerde te verdienen want ik moest elke twee weken langskomen. Tja, als de wachtkamer niet volzit (ook niet als je te laat bent) dan moet je op een ander manier je geld zien te verdienen.
Afin, dus een andere gezocht. Dat ging allemaal goed en toen vroeg ik (via hubbie) hoe het zat met bevallingen in het ziekenhuis enzo. Omdat ik een voorgeschiedenis heb van zeer snelle en pijnloze bevallingen, ben ik bang dat als het eenmaal zover is dat ik het ziekenhuis niet eens zal halen.
In de auto zei hubbie dat hier veel vrouwen thuis bevallen. Mijn mond viel open want ik dacht dat het toch echt in het ziekenhuis was. Enfin, als dat voor mij mogelijk zou zijn dan heel graag, de dokter of de gynaecoloog komt dan naar huis.
Hubbie wil er zelf niet bij zijn omdat het nu eenmaal een “vrouwenzaak” is maar hij vindt het ook allemaal erg eng. Bij mijn eerste bevalling was het de bedoeling om thuis te bevallen maar omdat onze dochter 6 weken te vroeg kwam moest ik met spoed naar het ziekenhuis. Eenmaal daar aangekomen wilde hij net plaatsnemen op een stoel toen hij binnen werd geroepen om zijn dochter in zijn armen te houden….
Bij de tweede was het de bedoeling dat het in het ziekenhuis plaatsvond maar we haalden het ziekenhuis niet.
Twintig minuten nadat ik de slijmprop verloor werd onze zoon geboren en mijn man keek er naar en moest hem opvangen.
Maar hoe het wendt of keert: ik zal deze keer er alles aan doen om ervoor te zorgen dat hij erbij is. Stel je voor dat er complicaties optreden en ik zie het ook helemaal niet zitten om in een wildvreemde ziekenhuis alleen te moeten zijn.
Schoonfamilie is ook geen optie omdat niemand goed engels spreekt (zucht) en mijn arabisch is nog te zwak om het alleen af te kunnen.
Mijn schoonzussen weten nog niet dat ik zwanger ben, en ik ben niet van plan om dat te vertellen ook. Elke keer als ik hen zie (en geloof me, dat is vaker dan mij lief is) vragen zij of ik al zwanger ben. Dus als een soort “sanctie” vertel ik het niet, ze merken het vanzelf wel als mijn buik dikker word.
Hoi Bianca,
Lijkt me toch niet makkelijk die cultuurverschillen waar jij mee te maken krijgt. Ik zie het juist als het meest emotionele moment van een echtpaar en zeker niet alleen van de vrouw, het is tenslotte jullie kindje.
Zeker nu je in zijn land woont met andere gewoontes en de taal die verre van makkelijk is, zou je man misschien op dit cruciale moment aan jou moeten denken en zich moeten aanpassen aan jouw behoeftes …..maar ja daar kan en wil ik verder niet over oordelen.
Zoiets alleen te moeten doen met een beperkte kennis van te taal is verre van ideaal. En juist op dit soort momenten heb je een zeer vertrouwd iemand nodig die je bijstaat.
Overigens kan ik het me wel voorstellen dat een man het eng vindt……lijkt me helemaal niets om je vrouw zo'n pijn te zien lijden en niets of nauwelijk iets te kunnen doen.
Jammer dat je schoonzussen geen goed genoeg engels kunnen en dat de relatie niet helemaal supergeweldig is.
Hopelijk kan je de volgende keer aan je arts vragen hoe het zit met thuisbevallen.
Groetjes patries
