ria schreef:
>
> Hoi joke ja ik kan me er wat bij voorstellen ja en als ze
> blond is helemaal.Maar als ik het zo lees is het wel een
> verstandige meid he gelukkig maar.Het zal voor jullie als
> ouders ook niet makkelijk zijn om je kind helemaal hier te
> hebben he.
Nee, 16 jaar en zo ver weg…….oef, ik wou af en toe wel door die telefoon naar haar toe kruipen. 
>Ja uitknijpen kunnen ze hier zeer zeker en vooral
> die jongelui he maar ook volwassenen hoor.Ik hoop dat ze er
> toch nog een beetje tussen komt zodat ze zich mischien wat
> beter gaat voelen.Woont ze hier op zichzelf of op een school
> zoals je dat in amerika vaak ziet?
Ze woont in een noors internaat.
Een apartementencomplex dat die school heeft opgekocht.
Dit jaar zal het wel makkelijker worden, omdat alles nu bekend terrein is voor haar.
>ik werk hier als
> vrijwilligster bij de dierenbescherming van het eiland.We
> vangen honden op,halen ze hier uit de pereras(dat zijn
> dodencellen).We plaatsen ze dan op het internet en dan kunnen
> ze geadopteerd worden.Als dat zo is brengen we ze naar de
> luchthaven hier en vliegen ze naar duitsland met mensen mee
> die ze dan daar afgeven aan de dierenbeschermers in
> duitsland.We worden gelukkig ook ondersteund door
> nederland,www.wereldasielen.nl Hebben jullie er nog geen
> spijt van dat julie naar noorwegen zijn vertokken?
De eerste anderhalf jaar was het moeilijkste.
Ik heb goed spijt er van gehad.
De noren zijn mij vies tegen gevallen.
Als ik mijn leven over zou doen, zou ik ook beslist niet meer naar Noorwegen gaan.
Er ligt hier teveel zweet, bloed en vooral tranen van mij.
De rest van de familie heeft het hier niet zo moeilijk gehad.
Maar nu, acht jaar verder heb ik een leven dat ik in NL nooit gehad zou kunnen hebben.
Een mooi, klein huisje (verbouwde hut) midden in de natuur, kijkt uit over een fjord.
>En hoeveel
> tijd heb jij het gegeven voor jezelf?ze zeggen heir allemaal
> tegen mij dat ik het te snel opgeef.
Ja, ze kunnen gelijk hebben.
Ik wist al van Afrika dat het eerste jaar hjet moeilijkste was.
Alles is vreemd, onwennig en kost heel veel energie en moeite om alles voor elkaar te krijgen, uit te vinden hoe alles werkt, enz.
Het tweede jaar ga je terugkerende dingen herkennen, los je alles makkelijker op en wordt je wat meer ontspannen.
Het derde jaar is alles vertrouwd, is je huis je thuis en loopt alles vanzelf.
Ik had me/ons voor Noorwegen dan ook drie jaar gegeven.
Hadden we niet tegen ons huidige huis aangelopen, dan denk ik ook dat we inmiddels al weer in een ander land hadden gezeten.
Nou weet ik niet hoe oud je bent en wat je grootste reden is om terug te willen.
Ik zag je ook met Ankie schrijven.
Zij ging weer naar Canada.
Wij waren een half jaar terug in NL, toen mijn man en ik ons hardop uitspraken dat NL het toch ook niet meer voor ons had.
Men zegt dat als je weer terug wilt en wilt slagen om weer te wennen in NL, dat je dan binnen drie jaar terug moet gaan.
In hoeverre dat klopt?
Misschien moet je niet te snel al je schepen op G.C. verbranden.
Het kan zijn dat je NL te veel door een roze bril heen bekijkt.
Hoe vaak ga je er op vakantie en hoe ervaar je dat?
>Hoop van je te horen
> groetjes ria
Gezellig zo schrijven.
Joke.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
