Met 1 been hier en 1 been in NL

anne

01-06-2008 15:36

Wij zitten middenin het emigratieproces en wat jullie formuleren is nou juist waar ik bang voor ben. Straks voel je je nergens meer thuis en blijf je je onrustig voelen, waar je ook woont. Soms vraag ik me af of we er goed aan doen en dat lijkt me ook niet gek. Ik hoor dat van meer mensen die nog in het proces zitten.
Niet gaan is absoluut geen optie, want ‘had ik maar’ en ‘hoe zou het zijn geweest als’ blijft altijd aan je knagen.
We zijn nu een jaar bezig en verwachten in augustus volgend jaar te vertrekken en ondanks de ‘angst’ die ik heb voor het gevoel met een been in NL te staan, of me nergens meer thuis te voelen ben ik er van overtuigd dat het voor ons de juiste beslissing zal zijn. Maar de tijd zal het leren.
Bianca

01-06-2008 18:02

Ik heb niet gezegd dat ik me nergens thuis voel. Het kost wel heel veel tijd om te aarden en uiteindelijk zal je je wel thuis gaan voelen. Ik, en misschien nog vele anderen, zitten idd nog in dat proces maar dat wil niet zeggen dat het perse negatief is. Als je ervan uitgaat dat dat erbij hoort dan weet je dat je goede dagen hebt maar ook minder goede dagen. En juist op die minder goede dagen moet je denken dat het erbij hoort en dat het overgaat en dan kun je het beter hanteren.
In mijn geval gaat het letterlijk stap voor stap, en vaak nog in hele kleine stapjes maar elke stap vooruit is er een in de goede richting.
En jouw gevoelens had ik ook: het is gewoon heel erg dubbel en natuurlijk ga je ervoor. Wat mij heel erg hielp is de gedachte en de afspraak die wij gemaakt hebben dat als het echt niet meer zou gaan, wij terug keren.
Hou er rekening mee dat het hele inburgering in een andere land een aantal jaren duurt, zo ongeveer 2 tot 3 jaar. Hoe lang het bij jullie gaat duren hangt af van de persoon en natuurlijk de situatie.
anne

01-06-2008 21:47

Ik doelde meer op alle reacties samen: de een voelt zich nergens meer thuis, de ander heeft moeite met aarden. Dat is iets natuurlijks denk ik en nee, hoeft zeker niet negatief te zijn, hoort er bij.
Wij krijgen als alles goed gaat een permanent visum, maar hebben ook afgesproken het de tijd te geven en lukt het niet gaan we terug. Ervaring rijker en ook dan komen we er wel weer, zijn we niet bang voor.
Ben benieuwd naar de reacties hier die nog volgen met de ervaringen van iedereen.
Saska

02-06-2008 00:49

Ik voel mij prima thuis in Canada, heb alleen gezegd dat ik altijd een Nederlandse zal blijven, gewoon omdat ik daar nu eenmaal lang gewoond heb.
Elke keer als ik in Nederland ben voelt het vertrouwd dat lijkt mij logisch…ondanks dat er gewoon ook veel veranderd en dat IK verander.
Waar willen jullie heen Anne?
Maartje

02-06-2008 04:00

Floris herkenbaar, zit net even op dit forum te kijken en denk ja daar hoor ik ook bij. Alle dingen die je vroeger in NL kon doen die zijn er niet meer.
We wonen op een klein eiland 365 dagen zon, azuurblauwe zee ja het hele vakantiepakket. We werken wel en zijn ingeburgerd maar toch blijft het knagen
het is een gevoel, want er zijn ook zoveel pluspunten tov nederland.
We hebben nu afgesproken als het niet over gaat dan houd het op, ik geef het nog een half jaar ( dan zitten er twee jaar op), ik had me zelf een langer termijn gegeven maar je moet ook met emigreren grenzen kennen.
Ik herken wel dat ik nog nederlandser ben geworden als de meeste nederlanders hahah je gaat je aan rare dingen hechten, help ik heb ook delfts blauw !!
GR MFloris schreef:
>
> Beste mensen,
>
> Ik woon nu anderhalf jaar in Mexico en ben onlangs in NL op
> vakantie geweest. Het voelde erg vertrouwd aan en als huis.
> Nu ik weer terug ben, voel ik hetzelfde.
>
> Mijn vraag: hoe gaan anderen hiermee om? Leggen jullie er bij
> neer, halen jullie meer NL naar het land waar jullie nu wonen
> of begint NL weer interessant te worden?
>
> Bedankt!
anne

02-06-2008 06:52

Wij gaan naar Australie emigreren en als alles mee zit over een maand of 15. We hebben dus nog even te gaan.
Dan heeft het iets meer dan twee jaar geduurd van het moment van de beslissing tot het uiteindelijke vertrek.
Floris

03-06-2008 16:22

hahaha… sapperdeflap. Klopt ja. Zelfs Limewire maakt overuren met het downloaden van Nederlandstalige muziek en op internet hebben we altijd Radio 538 opstaan. Leuk, die nachtshow rond een uur of vijf lokale tijd.
Daarbij wil ik ook vooropstellen dat ik het hier prima naar mijn zin heb hoor maar het vertrouwde wat je in NL hebt opgebouwd, na 36 jaar, kun je, zoals gezegd, niet ineens laten overslaan naar Mexico, waar ik nu woon samen met mijn vriend.
Ik geloof dat iedereen wel heeft wat mijn stelling is geweest, in meer of mindere mate en voor degenen die nog moeten gaan: GA, want nu al sta je met 1 been in het land waar je heen wilt.
bedankt voor de reacties.
Eric S'pore

06-06-2008 11:55

Geef jezelf de tijd, een jaar in het buitenland is niets. Velen spreken de ervaring uit dat na 3 jaren je vaak een goede indruk hebt, wat het betekent om elders te wonen.
Ik ben inmiddels weer terug in Amsterdam, na de afgelopen 8 jaren in totaal in Azie te hebben gewoond. Terug hier bevalt me goed, maar sluit nooit uit dat er wel weer eens een buitenland avontuur aankomt.
Joke.

07-06-2008 10:17

Tjonge Erik.
Dat had ik niet verwacht (datje terug naar NL zou keren).
Waarom heb je die stap genomen?
Joke.
Bianca

07-06-2008 12:33

Ben eerlijk gezegd ook heel benieuwd naar.

Met 1 been hier en 1 been in NL

anne

Bianca

anne

Saska

Maartje

anne

Floris

Eric S'pore

Joke.

Bianca