Beste mensen,
Ik woon nu anderhalf jaar in Mexico en ben onlangs in NL op vakantie geweest. Het voelde erg vertrouwd aan en als huis. Nu ik weer terug ben, voel ik hetzelfde.
Mijn vraag: hoe gaan anderen hiermee om? Leggen jullie er bij neer, halen jullie meer NL naar het land waar jullie nu wonen of begint NL weer interessant te worden?
Bedankt!
Hoi.
Het is maar net hoe belangrijk dat vertrouwde voor je is.
Toen we in Afrika woonden, was het heerlijk om af en toe terug te kunnen naar dat vertrouwde.
Je taal weer te kunnen spreken, de humor weer begrijpen, het systeem en de ongeschreven regels/codes weer op te pakken.
Toch had ik in Afrika mijn thuis.
In het begin in Noorwegen had ik ook die behoefte.
Bepaalde etenswaren, recht voor z'n raap kunnen zijn, muziek, mentaliteit.
En ja, ik haalde NL naar NO.
Kruiden, cd's, boeken, kaas, drop. luisteren naar de wereldomroep.
Terugkeren naar NL is geen optie, want ik weet dat ik een verouderd beeld heb.
En het hangen aan nederlandse dingen is ook vervaagd.
Maar dat heeft zijn tijd nodig.
Wat ik wel leuk blijf vinden is contact houden met andere nederlanders via internet.
Maar ik hoef ze hier niet om me heen te hebben, dat zou weer te worden.
Joke.
In het begin hadden wij dat ook wel, maar nu na totaal 15 jaar, waarvan tussendoor nog 4 jr in Ned, om financieel wat sneller vooruit te komen, is dat gevoel helemaal verdwenen. Het nederlandse brood blijft lekker, en bepaalde andere etenswaar ook, maar dat komt regelmatig met familie mee en het wordt steeds meer vervangen door producten van hier en met mijn handige broodbakmachientje bak ik heerlijk brood. Het moeilijkste om je aan aan te passen is misschien wel de eetcultuur, alleen dat blijft een beetje nederlands. Als onze dochters met franse jongens verder gaan, vraag ik me af wat er nog van die nederlandse gewoontes over zal blijven, maar dat duurt nog minstens een jaar of tien.
Dit is een aloud verschijnsel. In Zuid Afrika noemen ze de Engelse kolonist dikwijls een “Zoutpiel”. Dat wil zeggen dat hij met een been in Zuid Afrika staat terwijl het andere been nog in Engeland staat. Zijn piel hangt dan spreekwoordelijk in zee.
Engelsen staan ook wel bekend als huilebalken, die in den verre vaak tot vervelens toe memoreren hoe goed het was in Engeland. (Goed beschouwd zijn veel Nederlanders ook wel een beetje zo 
Grappige uitdrukking, soutpiel.
Goed beschouwd zijn eigenlijk bijna alle mensen (meer of minder) zo.
Als je een tijd in het buitenland hebt gezeten, merk je dat je wat voorzichtiger wordt met uitingen als “dat is zo typisch nederlands!”: stap je even over de grens, blijkt dat die zaken vaak daar net zo goed voorkomen. Alleen voor Verdonk, Wilders en hun aanhang zijn Nederlanders uniek tussen de mensheid.
Groeten, Kai
Ja, ik herken het heel goed en ik wil graag vertellen uit mijn ervaring. om drie jaren bezoek Nederland is voor mij al voldoende. dus ca 3 keer per 10 jaren… ik wil ook graag de tijd geven aan mijn familie/ vrienden uit NL, dat zij ook de tijd hebben om bij ons op bezoek te komen…
Het blijft belangrijk om af en toe NL op bezoek te komen. Na 7 jaren wonen in andere land wordt echt anders. Hoe langer dan 7 jaren hoe moeilijker is om terug te keren naar NL. De tijd verandert. Terugkeren is voor mij moeilijkste tijdfase.
Dat is mijn mededeling!
Aloha
Hawaii
Beste Floris,
Het zou toch heel vreemd zijn dat als je 25+? jaar in een land gewoond hebt dat na 1.5 in een ander land zomaar weg zou kunnen schuiven.
Je bent tenslotte opgegroeit in Nederland en dat zal altijd in je blijven zitten.
Het is toch alleen maar prettig om een land te hebben waar je je ook thuisvoeld.
Persoonlijk denk ik dat het erg vreemd zou zijn als je na 1.5 jaar al niets meer met Nederland zou hebben.
Ik woon dan wel in Canada maar vind het nog altijd erg prettig om weer even naar Nederland te gaan….maar dat wil niet zeggen dat ik dan heimwee zou hebben.
Zoals ik zei..Nederland zit nu eenmaal in je dat ben je…
Ik hou NL zo veel mogelijk buiten gesprekken in het buitenland omdat we in veel culturen de schijn tegen hebben met het gedoe rondom euthanasie, homo's, drugs, pedofielenpartij, anti-islam-partij enzovoorts.
Net als veel Amerikanen zeggen Canadees te zijn in het buitenland om de kritiek te voorkomen zeg ik altijd dat ik Duits ben.
Daarmee voorkom je een hoop discussies.
Ik voel me nergens thuis. Maar wat wil je tot mijn 12-de in 6 verschillende landen en idem scholen gezeten.
Nog in de zesde klas ( nu groep 8) in NL op twee verschillende scholen gezeten in twee verschillende steden.
Middelbareschool ook op 2 verschillende scholen in twee verschillende steden gezeten.
Gevolg, ik hecht niet aan vrienden, bekenden, familie, plaatsen.
Als ik ergens in een land ben, wil ik weer naar een ander land.
Maar ja, heel laat getrouwd en kids. Nu al 10 jaar op dezelfde plek in NL.
Ik werd gek. Onderbehandeling geweest van psycholoog. Nu een beetje meer rust. Maar thuis voelen in Nederland of ander land : Nee.
Ben al twee jaar weg uit NL en ik voel me een beetje hetzelfde als jij. Het is wel waar wat al eerder gezegd is: NL zit in jou en je raakt dat nooit meer kwijt, en waarom zou je ook? Het kost tijd om te aarden op de nieuwe plek.
Ik vergelijk mijn nieuwe thuisland nog vaak met NL maar dat is eigenlijk niet fair. De verschillen zijn te groot. Toch mis ik NL niet maar als ik het zwaar heb en het leven hier even niet meer zie zitten dan wil ik wel terug, gewoon om weer het vertrouwde op te snuiven. Tot nu toe ben ik niet terug geweest en ik merk dat het contact met het “thuisfront” steeds meer op de achtergrond komt.
Vrienden en familieleden hebben een eigen leven en het nieuwe is eraf en ik ga me meer richten op de contacten hier.
Wat ik overigens wel een grappig fenomeen vind is het volgende: dingen die je voorheen erg kitch vind, ga je nu des te meer waarderen. En dan bedoel ik bijvoorbeeld Delfts blauw, tulpen, klompen en dat soort door en door Hollandse dingen.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's