Ok, maar dan kom ik bij jou koffie met zo'n bol halen:) Of hebben ze die daar niet?
Hoi,
Wij zijn inmiddels al weer wat jaartjes terug van onze (bewust) tijdelijke emigratie. Ik moet zeggen: ‘t was geweldig maar ik ben toch heel blij dat ik weer in NL woon. Wij wonen hier in een rustig dorp en eerlijk gezegd hebben wij in het buitenland een heleboel dingen geleerd die we er hier gewoon in houden. Dus geen hectiek voor ons, geen huftermentaliteit, geen aangeharkt leventje. Mensen die gek worden van de drukte in de Randstad maar eigenlijk niet zonder hun vrienden en familie kunnen, kan ik van harte aanbevelen om een paar jaartjes naar het buitenland te gaan en daarna in ’n rustig dorp in NL te gaan wonen. Het bevalt ons prima!
Nou stippel, wij voelen ons redelijk ‘ontheemd’ na vertrek uit NL…zou er echt niet aan moeten dénken om er weer te moeten wonen.Het lijkt mij juist dat je heel weinig begrip vind omdat mensen liever niet emigreren vanwege famillie/vrienden…ook hier kijken mensen je er verbaasd over aan.
Andersom zijn wij al zo gewend om zelf onze boontjes te doppen, en weinig aan famillie en vrienden te hebben…wij kunnen ons niet eens vóórstellen dat je daarom in NL bijft….
Het is ook maar waar je een uitdaging in ziet natuurlijk…voor veel mensen is het al een hele toer zich dagelijks van 9 tot 5 naar hun baas te slepen, en hun vakantie plannen rond te breien…laat staan zoiets onduidelijks als ‘emigreren’ .
Emigreren houd in: durven kiezen voor het onbekende, niet slap lullen maar doen, geven en nemen -vooral het eerste jaar-,meevallers en teleurstellingen accepteren en er mee om leren gaan enzovoort.vulzelfmaarin…
Hoi Roy,
Maar dat wist ik al… Wat ik ook lekker vind van Nederland is om niet constant onder de stippels te staan van de hitte-uitslag ;-)
Toen wij terug kwamen was het ook niet meteen een ‘warm badje’ hoor, ik heb vaak zat gezegd dat ik hier maar weer 'ns een inburgeringscursus moest gaan doen. Daar verkijken mensen zich ook wel op: die zijn dan een aantal jaren weg uit Nederland en treffen bij terugkomst een heel ander land aan dan ze in hun hoofd hadden zitten.
En het land wat je achterlaat blijft toch altijd voor 'n stukje in je achter.
Hoi Zita (en anderen)
Na 4 jaar in Spanje te hebben gewoond, vertrekken wij nu naar Zuid-Amerika, met als belangrijkste redenen: 1. mentaliteit (Costa Blanca is GEEN aanrader) en 2. toekomst kind: onze zoon gaat nu sinds een maand of 6 niet meer naar school. Het gaat nu heel goed met hem (6 jaar oud en drie-talig!) maar toch zou het in zijn geval juist fijn zijn als hij naar een veilige, juiste school voor hem persoonlijk zou kunnen. En dat is 1 van de dingen die we in Argentinie hebben gevonden…. Wie had dat gedacht?
Heel veel succes met de beslissingen.
Weet je zeker dat je deze post als spam wil rapporteren aan de beheerder?
Deze post wordt als spam gerapporteerd aan de beheerder van het forum. Bedankt!
Weet u zeker dat u dit topic wil verwijderen?