Niet helemaal wat je bedoelde waarschijnlijk, maar toch even een miskleum:
Ik woonde in Nederland. Pal naast de school van mijn zoontje was een gloednieuw asielzoekerscentrum geopend. In het kleine dorpje ontstond 's ochtends een enorme wandel-stroom van asielzoekers die vanuit hun verblijf langs de school liepen, op weg naar het dorpscentrum of het treinstation.
En in tegenovergestelde richting kwamen fietsende moeders met hun kleutertjes die nog maar net konden fietsen.
De asielzoekers hadden niet helemaal het concept “stoep” door. Ze liepen kris kras over de straat. Dat gaf af en toe een botsinkje.
Toen ik daar eens fietste, met een baby voorop de fiets, een kleine kleuter achterop en een grotere kleuter naast me op de fiets, liep er weer zo'n donkere meneer op de straat. Ik nam aan dat dat weer een asielzoeker was die niets begreep van het Nederlandse verkeer.
Ik zei: “OP…. DE…. STOEP…..” Overdreven articulerend en de stoep aanwijzend.
Toen zei de meneer in keurig Hollands: “Excuses, mevrouw, mijn fout, ik dacht even niet na, prettige dag verder.”