Hier heb je geen Ikea, maar Walmart… (shudder)
Wat Bianca zegt is waar, ik zou ook niet alles de deur uit gooien, alleen al om de emotionele waarde. Iets van “thuis”, je gaat pas beseffen wat dat betekent als je weg bent……….
Een paar voorbeeldjes: als afscheidscadeau kreeg ik van verschillende kennissen “Nederlandse” kado'tjes, meer als lolletje. Een kookboek met Nederlandse gerechten, houten klompjes, een boek met Nederlandse luchtfoto's… In het begin lachte ik er een beetje om, en nu (bijna twee jaar later) heeft het toch een heel andere waarde gekregen.
Nog een voorbeeldje: toen ik pas hier was sprak ik een dame die hier al zo'n 50 jaar zit. Ze wist me van alles te vertellen van Nederland van een tijd die ik helemaal nooit heb meegemaakt en ze had haar hele huis vol met molentjes, gehaakte kleedjes, omslagdoek enz. Dat zie je in Nederland nog niet bij een tachtigjarige. Toen lachte ik me ziek, wie zou dat nou OOIT willen! Ook daar denk ik nu al heel anders over, ja, echt waar, zeg nooit NOOIT.
Hoe heerlijk het nieuwe land ook is (en ik heb daar echt geluk mee gehad), voor mij werd Nederland pas “thuis” toen ik weg was!
Ok ik dwaal af, terug naar de discussie over pakketjes
—
Sophia
http://ikwilemigreren.info