Inburgering???

Sophia schreef:

> Wat een fijne discussie. Ik heb “geluk” dat ik in een land

> woon dat zo dicht bij Nederland ligt… en toch aan de andere

> kant van de oceaan (Canada, ben getrouwd met een “local”

> hier). Ik heb toch eigenlijk ook wel wat vragen aan jullie

> allebei. Ik was in het begin best moe om steeds maar Engels

> te praten, maar voor jullie is het nog veel zwaarder: een

> totaal andere taal. Hoe was dat in het begin en hoe ga je

> daarmee om?

Doodmoe van me concentreren.

Alles ging langzaam…..horen in het noors, in mijn hoofd overzetten naar nederlands, wat ik wilde antwoorden in mijn hoofd naar noors en het dan gaan zeggen.

Dan was het gesprek allang stil gevallen of een stuk verder als het met meerdere mensen was.

Ook de vraag of je het wel goed voor jezelf uitlegde wat er gezegd werd….was het nou aardig bedoelt of niet.

Zo ook kranten lezen, vaak las mijn man iets heel anders dan ik en dan krijg je de discussies wie heeft er gelijk.

Had ik dan geen gelijk, dan maakte dat onzeker.

Ik woon in een steek waar Nynorsk en dialekt gesproken en geschreven wordt en ik heb bokmål geleerd.

Daar zit ook een groot verschil tussen en dat maakte me ook onzekerder.

Emoties er uit gooien in het noors ging de eerste jaren niet en dat was heel frustrerend.

Als ik op moest komen voor mijn kinderen, als ik iets onrechtvaardig vond, als ik iets spuug en spuugzat was……. oef………..praat me er niet van.

Dan was het toch wel fijn om hier met het hele gezin te zijn, want dan kan je het in ieder geval nog bij elkaar kwijt.

Zoals voor Bianca (bijvoorbeeld), dat lijkt me best eenzaam, frustrerend en waar moet je dan met je verdrietjes, je frustraties en je niet begrepen voelen heen?

In Afrika hadden we geen internet en alleen briefwisselingen met het thuisfront….gelukkig heeft Bianca dat wel.

> Ik merk dat ik heel veel op Nederlandse sites

> kijk en ik lees eigenlijk alleen nu.nl (nieuws.

Ja, ik ook.

Ik las nog wel eens de Libelle hier op internet, de Telegraaf, Onkruid, Wereldnet, Expat.

Maar die behoefte is verdwenen.

Nu.nl is genoeg wat dat betreft.

Maar ik ben veel op verschillende nederlandse forums.

Bij onderwerpen waar ik hier mijn ei niet in kwijt kan, dingen die mij boeien.

> Ook ben ik een Nederlandse site begonnen

> (http://ikwilemigreren.info) gewoon om nog contact te hebben

> met “mijn” volk. Hebben jullie daar ook steun aan?

Je bedoelt je te kunnen uiten in je eigen taal, je humor begrepen voelen, alles rechtuit kunnen zeggen zonder bang te zijn weer eens iemand onbedoelt bezeerd te hebben of te rechtstreeks te zijn geweest?

Ja, dat houdt het leven voor mij leefbaar.

Alhoewel ik nu ook hier mezelf kan zijn…behalve dat ik niet over mijn beloof begin.

> Wat ik hier heerlijk vind: de leegte, openheid van de

> bewoners, rust, kalmte, mentaliteit, ruimte, bergen, natuur,

> schone lucht.

Als je de mentaliteit er tussenuit haalt, ben ik het er mee eens (Noorwegen).

Wat ik er aan toe zou willen voelen, is de veiligheid en het goed vertrouwen in de mensen, dat vind ik hier erg fijn.

> Waar ik aan moest (en moet) wennen: rare dingetjes zoals de

> lage toiletpotten en wastafels (ja raar he? Maar het is echt

> zo), dingen waarin het land achterloopt zoals mobiele

> telefonie, Internet, en meer dingen die ik in de website heb

> beschreven.

Ik heb moeeten wennen aan dat mensen door hun geisoleerd leven, vreemde ongewoontes hebben.

Zoals hun stemming/gedachte is op hun gezicht af te lezen.

Vooral de negatieve stemming en als ze dan heel stug reageren ( de weg oversteken (van je weg) om je niet te hoeven begroeten) dan is het niet persoonlijk bedoelt.

> Nou da's genoeg voor nu, dit is een leuke pagina en ik hoor

> graag meer van jullie ervaringen in het “buitenland”!

Joke.

Joke.

Bianca

Sophia