HET afscheid

  • Floske

    Hoihoi,

    ff een nieuwe thread op deze pagina omdat boeken in eerste instantie op papier moeten worden uitgebracht maar dat terzijde.

    Hoe voelen of voelden jullie HET afscheid op het vliegveld? Drama, geen afscheid maar uitstel van weerzien, ontkennen of een geluk omdat jij wél iets doet en die ander niet?

    Hoor ik graag van jullie..

    Floskes

  • loes

    hi, het voelt ontzettend DUBBEL………….

  • Joke.

    Wij hebben afscheid de avond van te voren tijdens een etentje gedaan.

    De dag zelf hebben we de trein naar het vliegveld genomen.

    (Ook omdat we een hond met groot hok bij ons hadden).

    Heerlijk rustig, ontspannen, alle tijd en aandacht voor de kinderen.

    Een verademing vergeleken met de eerste keer.

    Toen maakte familie er een drama van, met tranen en kreten zoals deze “ ow, nou zullen jullie me niet eerder meer zien dan dat ik dood ben”, “straks weten jullie (de kinderen) niet meer wie wij zijn” “je gaat helemaal naar de andere kant van de wereld”.

    De kinderen waren toen in een soort shok toestand en keken naar ons alsof ze naar een schavot gevoerd werden.

    Ik was toen behoorlijk nijdig en blij dat we vertrokken.

    En ja, wij namen ons leven in eigen hand en stapten een avontuur in die niet iedereen aan zou durven.

    Ik had gehoopt dat men daar blij om kon wezen, maar iedereen reageerde egoistisch en vanuit zijn eigen straatje.

    We mochten onderhand wel halve psychologen zijn om iedereen te kalmeren, te begrijpen, aan te horen en problemen van tafel te vegen.

    Maar gelukkig is niet elke familie hetzelfde. ;)

    Joke.

  • aukje

    Dat zijn wij ook van plan: een etentje ter “afscheid” en geen drama op Schiphol. Verder heb ik geen idee hoe het afscheid (de laatste weken hier) zal gaan. Ik kan me niet inleven in die situatie en zal het te zijner tijd maar over me heen laten komen. Het lijkt me wel heel moeilijk, maar wie A zegt …

  • Joke.

    Waar ga je heen, Aukje?

  • Stippel

    Wij hebben een afscheidsfeestje gehouden een paar weken voor we vertrokken. Dat was heel gezellig, alleen kregen we kilo's drop en tallloze Delfsblauwe molentjes en klompjes. En aaagh, nog erger: cd's met Nederlandstalige muziek!!! Het grootste deel van de meuk is gewoon in NL gebleven. Op Schiphol zelf was ‘n behoorlijk drama: 2 kleine kinderen, 7 koffers, superdruk, te laat, onverwachts opgedaagde familie die ’n potje moest janken… Ik helemaal in de stresssss… Mogen we nog van geluk spreken dat er toen nog geen 100%-controles waren want dan was ik gaan gillen denk ik. Ik ben heel slecht in afscheid nemen!

    4 jaar later hebben we bij terugkeer in NL ook weer een aanscheidsfeestje gegeven; was ook erg leuk om iedereen weer te zien.

  • aukje

    naar zuid afrika

  • Joke.

    Goh, leuk.

    Ik heb in Venda gewoond (thuisland in het noorden).

    Waar ga jij (ongeveer) wonen?

    Joke.

  • jantine

    twee dagen voor vertrek heb ik een afscheidsborrel gegeven, voor al mijn vrienden, gezeliig geen drama, en op moment van vertrek, waren wel mijn ouders, zus en broer, schoonzus met dochterje op Schiphol. Was eigenlijk wel superleuk en intiem, een traantje van je mijn zus en mij, maar dat was it. geen scene nada noppes. Het scheelt dat ik veel vaker heel lang ben weggeweest, wel altijd met de bedoeling om weer naar nl terug te komen na verscheidenden maanden. Kortom iedereen, inclusief ik was wel gewend aan een familieband op afstand. en mijn zusje komt al over een week voor een maandje langs, en mijn ouders hebben al een ticket geboekt voor een maandje zuid-amerika met de kerst. En over een jaar ga ik wel een paar weekjes naar nederland op vakantie. Ik ging in mijn eentje emigreren, dat scheelt, maar het scheelt ook dat mijn familie er erg relaxt mee omgaat. En dat mijn ouders en broer en zus enorme reizigers zijn. Geen tranen, geen drama, en de weken ervoor, waren gewoon erg gezellig, en dat zetten we regelematig voort achter de webcam (minstens een paar keer week) en als ze weer hier zijn. … de wereld is heel klein… ik stuurde laatst een stukje over hoe klein de wereld is via de mail naar wat mensen….

    ——————————————————

    Afgelopen vrijdagmiddag, Nederland speelt tegen de Ivoorkust. Ik zit

    rustig achter de laptop, mijn lief rustig in de studeerkamer. Wel de tv

    aanzetten? of niet? ik heb er niks mee, maar ja, ook weer wel,

    aangestoken door het wk- virus die ook helemaal in Chile heerst. Toch

    maar even de tv aanzetten. Het eerste doelpunt valt, ik hoor "Gol,

    Gol,Gol, Gooooooooooolllllll" vanuit de televisie schetteren.

    Een seconde later piept mijn mobiel, een berichtje vanuit Frankrijk, een

    vriendin van me, nederlandse, die in frankrijk woont, zit totaal in

    het oranje, tussen twee mensen in uit de ivoorkust naar de wedstrijd

    te kijken!

    Mijn messager laat ook ook twee berichtje zien. (mijn familie uit nederland heeft de computer aan en de tv en voorziet mij van live-commentaar) Mmmm…

    misschien toch maar ff gaan kijken. Mijn lief trekt zijn jas en moet

    naar kantoor voor een vergadering. Ik verplaats mijn computer naar de

    slaapkamer waar ik op bed de wedstrijd volg.

    Mijn mobiel piept weer, commentaar vanuit franrijk. Ik stuur een sms-je terug. Even later zie ik de bal richting het doel van de tegenstander gaan, en een paar

    flikke trappen later, vliegt de bal in het net. Met een vertraging van

    een seconde zie ik het op het beeld verschijnen, 12.000km van het

    stadion in Duitsland. Op dat moment wordt er een berichtje geschreven,

    die vanuit frankrijk een paar seconde later in mijn mobiel ontvangen

    wordt en de computer laat een binnenkomend berichtje zien vanuit

    Nederland.

    Weer een paar seconde later geef ik commentaar, naar

    franrijk, en naar Nederland, en nog voor de herhaling van doelpunt

    hebben wij, in Chile, Franrijk en Nederland, ons commentaar al gegeven

    en ontvangen, op het doelpunt dat in Duistland is gemaakt!

    Mijn eigen wereldse kroegje in mijn slaapkamer,hoezo alleen, de wereld in mijn slaapkamer … en dat gedurende de hele wedstrijd. WK, Wereldwijd Kommentaar!

  • aukje

    Wat een leuk verhaal Jantine. Zo kan het dus ook. Dat is leuk om te horen (lezen).

    Joke,

    Wij hebben familie in Pretoria en daarom is het voor ons heel praktisch ons daar eerst te vestigen. Het is de bedoeling om later aan de South Coast te gaan wonen.

    We verhuizen zodra ons huis in Nederland is verkocht.

    Jij hebt in je leven ook al grote sprongen gemaakt. Eerst Zuid-Afrika en nu Noorwegen, geloof ik? Wel heel verschillende landen. Wij gaan nu ook de sprong wagen, maar het lijkt soms allemaal heel onwerkelijk. Had jij dat ook?