contact komen

Nathalie

06-09-2005 09:22

He Lin,
Mijn man is toevallig ook bakker en er is een schreeuwend tekort hier aan bakkers!
Werk vinden is dus in iedergeval geen probleem.
Ik heb ook best getwijfeld, maar omdat mijn man zoveel Joboffers kreeg is hij gelijk naar NZ gegaan om een gesprekje te hebben. Hij kwam na 1,5 week terug met een contract en ze wilden dat we zo snel mogenlijk overkwamen, dus tijd om te twijfelen was er niet meer. Echt moeilijk hebben we het niet gehad en heimwee, ach in het begin soms omdat je erg moet wennen aan hoe hier alles gaat.
Nu hebben we allebei het gevoel dat we de eerste tien jaar zeker niet terug willen en waarschijnlijk wel nooit! Het scheelt natuurlijk ook enorm dat we allebei weinig contact hebben met familie.
Succes met jullie beslissing!
lin

06-09-2005 09:29

Hoi Nathalie,
Leuk om te horen dat jou man ook bakker is.
2 weken geleden kregen we te horen dat ze heel veel bakkers zoeken dus dat is positief, maar ze zeggen ook dat je tussen de 30.000 en 50.000 dollar per jaar verdient en dat je daar moeilijk van rond kan komen, klopt dit!!??
Vindt het erg leuk om jullie ervaringen te horen vooral omdat jou man bakker is.
Misschien kan je mij een keer prive mailen, het is altijd leuk om meer mensen te leren kennen die in NZ wonen, ps waar wonen jullie!
Groetjes
Linda
anja

06-09-2005 09:31

hi, dit klinkt zo bekend in mijn oren, ik hoop dat je eruit komt met je schoonouders. toen wij het mijn ouders vertelde waren ze zoooooooooo ontzettend boos dat ze ons ,mijn man en 3 kleinkinderen zo de deur heeft uitgezet, ben je 42 jaar, enigskind en hup sta je zo op straat, voor ons onbegrijpelijk, daar ik daarvoor zelfs nog een spiksplinter nieuwe auto van ze gehad had. toen was er nog niks van emmigratie bekend hoor, maar het getuigd van de band die we hadden. nu wonen we 2 jaar hier en heb ik ons adres nog doorgestuurd maar het is echt uit het oog uit het hart, voor de kinderen vind ik het nog het ergst hoe moet je dit uitleggen. mijn dochter van 6 heeft heel lang tegen wild vreemde mensen lopen te vertellen als ze een praatje met haar aan gingen van hoe vind je het hier en zo dat opa en oma boos waren en tja daar sta je dan met je goede gedrag. ondertussen hebben we verderop oudere n.l mensen leren kennen en die zijn nu een beetje suggoraat opa en oma, heerlijke mensen amsterdammers, daar komen wij ook vandaan dus dat voegt wel. ik heb echt verschillende theorien bedacht van waarom reageren ouders nu zo, maar ik weet het niet, wat ik wel weet is dat het ons geluk hier niet beinvloed!!!!! alleen soms denk ik wel eens konden jullie maar es om een hoekje kijken. mijn moeder heeft zelf een broer die geemmigreerd is naar canada dus het is niet helemaal onbekend voor haar, en die komt iedere 5 jaar terug en dat hadden wij ook in ons hoofd, maar hellaas we hebben nu veel leukere andere vakantie bestemmingen gevonden. groetjes anja.
lin

06-09-2005 09:57

HÃƒÂ© Anja erg fijn dat jullie het zo goed naar jullie zin hebben!!
groetjes,
Linda
ange

06-09-2005 13:43

hoi,
tja het gesprek:
nog erger dan ik dacht. Ik zal het kort samenvatten want het is nogal wat.
Moeders is heel begripvol, maar ontzettend verdrietig, net als mijn ouders. Vaders wil zich niet meer hechten aan ons en vertouwt ons niet meer, omdat wij vorig jaar gezegd heb dat we het niet doen en nu toch wel.
Wij hadden dat rottige gevoel al dat hij ons negeerde maar nu heeft hij het stellig bevestigd.Dat gesprek liep dus uiteindelijk flink uit de hand, want als je je zoon vertelt dat je hem niet meer vertrouwt en je zegt doodleuk dat hij inclusief ons dochtertje (die hij bewijs van spreken vorige week nog dood knuffelde) ons negeert, niet meer aan ons wil hechten, dan barst dus de bom.
Heel naar allemaal en je vraagt je toch echt af is dit het allemaal waard. Nu is het zaak dat we niet gaan, om je ouders te ‘pesten’' (zoals pubers altijd doen, papa zegt nee, dus ik doe het juist) Onze beslissing moet echt vanuit ons zelf komen. Zij maken het er niet makkelijker op.
Zo hier laat ik het bij.
Zou best met jullie Nathalie en Linda prive willen mailen, moet er wel even achter komen hoe we dat regelen.
groetjes
lin

06-09-2005 14:06

Hoi Ange als je op lin klikt komt mijn mail adres te voorschijnen!!
Groetjes
Nathalie

06-09-2005 22:29

mijn email adres moet ook zichtbaar zijn nu
monique

09-09-2005 16:32

Tja ik ken het gevoel….mijn moeder is ooit vanwege mijn vader naar nederland vertrokken dus van haar had ik wel wat begrip verwacht. Zeker omdat zij in een tijd vertrokken is dat je nog geen snelwegen, vliegen onbetaalbaar was, het heel moeilijk was om te bellen etc…..mijn vader wilde niet meer met mij praten. En mijn moeder was heel verdrietig en dat maakt het heel moeilijk…..
Ook ik heb getwijfeld om niet meer te gaan, maar dat is niet eerlijk. En je blijft dan hier voor je verkeerde motieven…..in je hart blijf je denk ik je ouders verwijten dat je niet “mocht” gaan…
Het is uiteindelijk je eigen leven en ik ben van mening dat je voor je je eigen beslissing moet kunnen nemen als je volwassen bent. En ook je kan het beter proberen dan thuis blijven en altijd de emigratieplannen knagende houden en “wat als”.
Ik heb mijn huis aangehouden voor het geval dat….voor een jaar want je weet maar nooit. Dus als je twijfels hebt, gooi dan niet al je deuren achter je dicht. Als je daar bent en het bevalt kan je altijd nog je huis in Nl wegdoen etc……
Gelukkig zijn mijn ouders redelijk bijgedraaid…..
Succes
Maartje

14-09-2005 20:27

Hoi allemaal, nieuw in de discussie ik zit met verbazing jullie familieverhalen te lezen.
Wij staan op het punt richting Bonaire te gaan verhuizen of in elk geval een periode.
Mijn ouders reageerde heel leuk en aangezien zij altijd reizende zijn (ze overwinteren ook) hebben ze zoiets van nou dan komen we lekker een paar maanden bij jullie overwinteren.
Ze vinden dat het ons leven is en zo leven zij nu zelf ook, ik verwacht ook niet van hun dat ze op een zondag achter de geraniums op ons wachten.
Ik vlieg ook wel eens spontaan even naar ze toe voor een paar dagen om ze te verrassen.
Toch worden ze ouder en heb ik afgesproken met mijn man dat ik dan vaker naar huis vlieg mochten de financien het niet toe staan en misschien geef ik ze mijn
computer cadeau kunnen ze leren e-mailen !
Ik heb zelf veel leuke tips en verhalen gevonden op
http://www.bewustemigreren.com misschien iets voor jullie !!
groetjes Maartje
PIEN

19-09-2005 15:13

Bizar hoe egoistisch ouders kunnen reageren.
je brengt een kindje op de wereld om het uiteindelijk een eigen zelfstandig leven te laten leiden.. en met de huidige communicatie middelen……….
jammer dat sommige emigranten deze verdrietige familile toestand erbij krijgen.
Mijn broer gaat binnenkort ook emigreren en hoe zeer ik hem en de kinderen ook zal missen, ik weet dat dit een lang gekoesterde wens is. Kwestie van gunnen denk ik zo !

contact komen

Nathalie

lin

anja

lin

ange

lin

Nathalie

monique

Maartje

PIEN