Liefde...

Judith

12-09-2009 14:17

Hallo

Wat een feest der herkenning. Zie dat dit forum zich voornamelijk in 2003 heeft afgespeeld maar de factor tijd maakt duidelijk geen verschil! Heb veel gehad aan jullie verhalen met name over de talloze gevraagde en ongevraagde meningen over je voorgenomen emigratie. Inmiddels vertrek ik binnen 2 maanden naar Zuid Afrika, een land wat ik nooit heb kunnen vergeten toen ik het 6 jaar geleden na een stage verliet, zeker niet omdat mijn grote liefde er ook woont. En ookal ben ik blij dat me nog een aantal weekjes hier in NL restten, kan ook niet wachten om in dat vliegtuig te stappen straks. Een leven opbouwen is nu eenmaal een stuk leuker dan een leven afbouwen! En voor wat betreft emoties van anderen, wat zijn er een hoop en wat is het lastig je geen mening of gevoel aan te laten praten. Mijn moeder heeft verdacht veel weg van een aantal van jullie moeders……kan maar niet aan het idee wennen, begrijpt niet dat ik vrijwillig alle “zekerheden” opgeef voor een man en kan als geen ander mijn schulgevoel activeren….. Sowieso is het lastig je niet verantwoordelijk te voelen voor de gevoelens van je dierbaren doordat je vertrek uit Nederland. Hoe graag je het ook wilt, je kunt het niet voor hen invullen of oplossen, en dat proberen neigt misschien wel naar egoisme, hoe goed bedoeld ook. Eerlijk gezegd kijk ik uit naar de “rust” straks, en dan doel ik met name op de fysieke afstand met mijn ouders, de emotionele afstand is er helaas al sinds ik ze deelgenoot maakte van mijn plannen. Dacht altijd dat ik wel redelijk in balans was maar de emotionele rollercoaster is volop in beweging ;-) Wat heerlijk trouwens om te lezen dat degenen die de stap al jaren geleden hebben gemaakt er geen seconde spijt van hebben! Het ga jullie allemaal goed, en nogmaals bedankt voor de openhartigheid. Zelf jaren na data maak je er soortgenoten heel blij mee…

Judith

12-09-2009 14:19

Hallo

Wat een feest der herkenning. Zie dat dit forum zich voornamelijk in 2003 heeft afgespeeld maar de factor tijd maakt duidelijk geen verschil! Heb veel gehad aan jullie verhalen met name over de talloze gevraagde en ongevraagde meningen over je voorgenomen emigratie. Inmiddels vertrek ik binnen 2 maanden naar Zuid Afrika, een land wat ik nooit heb kunnen vergeten toen ik het 6 jaar geleden na een stage verliet, zeker niet omdat mijn grote liefde er ook woont. En ookal ben ik blij dat me nog een aantal weekjes hier in NL restten, kan ook niet wachten om in dat vliegtuig te stappen straks. Een leven opbouwen is nu eenmaal een stuk leuker dan een leven afbouwen! En voor wat betreft emoties van anderen, wat zijn er een hoop en wat is het lastig je geen mening of gevoel aan te laten praten. Mijn moeder heeft verdacht veel weg van een aantal van jullie moeders……kan maar niet aan het idee wennen, begrijpt niet dat ik vrijwillig alle “zekerheden” opgeef voor een man en kan als geen ander mijn schulgevoel activeren….. Sowieso is het lastig je niet verantwoordelijk te voelen voor de gevoelens van je dierbaren doordat je vertrekt uit Nederland. Hoe graag je het ook wilt, je kunt het niet voor hen invullen of oplossen, en dat proberen neigt misschien wel naar egoisme, hoe goed bedoeld ook. Eerlijk gezegd kijk ik uit naar de “rust” straks, en dan doel ik met name op de fysieke afstand met mijn ouders, de emotionele afstand is er helaas al sinds ik ze deelgenoot maakte van mijn plannen. Dacht altijd dat ik wel redelijk in balans was maar de emotionele rollercoaster is volop in beweging ;-) Wat heerlijk trouwens om te lezen dat degenen die de stap al jaren geleden hebben gemaakt er geen seconde spijt van hebben! Het ga jullie allemaal goed, en nogmaals bedankt voor de openhartigheid. Zelf jaren na dato maak je er soortgenoten heel blij mee…

Judith