Jammer dat iedereen zo moeilijk doet over zijn baan, want misschien willen ze na bijna 20 jaar gewoon lekker eens wat anders.
Uiteraard is een financiele buffer wel fijn dat geef ik gelijk toen.
Wij zijn een aantal jaren geleden naar het buitenland vertrokken en, eerst in ons vakgebied wat gezocht.
Daar kregen wij hetzelfde benauwde gevoel…en vervolgens zijn we wat heel anders gaand oen.
Niet dat we nu financieel zoveel meer hebben..maar ons leven is erg verrijkt en we zijn erg gelukkig.
Hallo Esther,
Even wat ervarings-opmerkingen: houd er rekening mee dat:
- Het een enorm leuke ervaring is om in het buitenland te werken
- Je, zelfs als het na een paar jaar niks voor je blijkt te zijn, een verrijkt leven zult hebben
- Je kinderen altijd voordeel zullen hebben van hun tweede taal
- in het buitenland niemand op je zit te wachten als je niet iets heel bijzonders kunt (net zo min als wij op Noord-Afrikaanse gelukszoekers zitten te wachten; die komen hier ook heen met het idee dat ze het met hard werken wel gaan halen en we weten allemaal wat daar van komt)
- Op de Antillen/Aruba je niet rond kunt komen van 1 gewoon salaris (thuisblijfmoeders kennen ze daar niet en assistent-filiaalmanagers zijn daar de neefjes van de baas), het zelfde geldt in wat mindere mate voor Belgie, Duitsland en Frankrijk, als ik m'n kennissenkring moet geloven
- Je na emigratie best een jaar zult hebben waarin je je behoorlijk ongelukkig voelt omdat je losgeslagen wordt van alles wat je bekend voorkwam, dan de tanden op elkaar moet zetten en door moet gaan
- Je een financieel buffer nodig hebt om te kunnen settelen in een ander land
- Je van tevoren niet kunt voorspellen hoe je kinderen gaan reageren, en ook niet hoe je zelf gaat reageren
- Je zonder goede kennis van de taal alleen maar kneuterbaantjes zult krijgen
- Je ouders en schoonouders niet blij gaan zijn.
Dus zet hem op, maar houd het realistisch!
Ik denk niet dat emigreren echt je leven verbetert. In tegendeel zelfs. Zeker niet vanuit een loondienst situatie waarbij er één kostwinner is met vrouw en kinderen zonder dat er een aanzienlijke financiële buffer is.
De uitdagingen:
1: Werk vinden dat voldoende betaalt om fijn te wonen, fijn te eten, fijn op vakantie te gaan, terug naar NL te kunnen bij calamiteiten (familie enzovoorts), om eventueel SVB bij te betalen (WAO, AOW enzovoorts).
2: Een woning vinden om fijn te wonen. Dat is zonder 20 - 40% aanbetaling vaak niet realistisch. En al helemaal niet nu tijdens de zwaarste recessie sinds de jaren 30.
3: Acclimatiseren bij het werk en de taal/cultuur onder de knie krijgen. Dat is zeker moeilijk nu ook in de sterkste landen binnen de EU (NO, NL, DE) de werkeloosheid supersnel oploopt. En bijna onmogelijk buiten de EU.
4: Buiten de EU verblijfsvergunningen en onderwijs realiseren voor het gezin en de kinderen.
Al met al lijkt het me een buitengewoon riskante onderneming met geen garantie op succes of geluk.
In NL valt het reuze mee met regeltjes en gehaastheid. Het is vooral hoe je hier zelf mee omgaat. Je hoeft geen RTL4 te kijken of bij IKEA en V&D in te kopen. Je hoeft niet in een oude wijk van een grote stad te wonen. Je kunt in het platteland in een kleinere plaats in de provincie een uitstekende leefkwaliteit realiseren met een modaal inkomen.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's