angst om te gaan

  • Peter

    tsja als je toch alles aan je laars lapt wat the hell doe je dan op dit forum????????????????????????

    ken je netzogoed raad gaan vragen aan en kom vol met goudvissen of zo.

    LOL

    Peter

  • Joke.

    Lap ze aan je laars, daar bedoelde ik de mensen mee die denken dat ze het niet zal redden.

    Dat staat voor mij los van dit forum.

    Snappie?

    Lees anders even haar berichtjes terug, dan kom je het vanzelf tegen.

    Joke.

  • Jan

    Kelly,

    Wat ook helpt is om contact te hebben met andere mensen die naar Canada gaan emigreren. Die vindt je ook op de website van het Canadian Bulletin Board, waar allemaal mensen die naar Canada willen gaan of daar al zitten hun ervaringen uitwisselen. Ook kun je dan contact leggen met Nederlanders in de regio waar jullie heen willen. Dan hoef je niet alles zelf uit te vinden wat anderen al hebben gedaan. Goed dat je er zo mee bezig bent. Wij hebben ook het plan om naar Canada te gaan. Maar ook wij hebben zoiets van: leuk, en we maken er wat van. Maar als na een aantal jaren blijkt dat het niet zou bevallen, kun je ook altijd weer terug. Dus niet te zwaar over doen, houdt het vooral relaxt en leg jezelf niet te hoge eisen op. En natuurlijk kun je je momenten hebben dat je in een dip zit en het even niet ziet zitten, dat is heel normaal!

    Nou, succes ermee!

    Jan

  • Sophia

    Ik woon in Canada, maar het is niet helemaal dezelfde situatie als van jou. Toch heel herkenbaar, die angst van tevoren, je gaat het onbekende tegemoet. Wat Joke zegt is heel herkenbaar, ik zit nu in m'n derde jaar hier en het begint nu echt als “thuis” te voelen. Ik wil nooooooooooooit meer terug naar Nederland (verhuizen dan he)

  • stippel

    Hoi Kelly,

    Met het risico voor psychiater versleten te worden: is het niet meer de angst om te kiezen dan de angst om te gaan? Andere mensen hier hebben het ook al gezegd: het is een knopje omzetten bij jezelf. Als je kiest om te gaan, moet je er ook 100% voor gaan en het tenminste 1 jaar de kans geven (want het eerste jaar is niet makkelijk).

    Als je het knopje omzet, is het klaar. Dan heb je geen keuze meer (want die heb je al gemaakt) en hoef je jezelf ook niet meer af te vragen of je wel het goede hebt gedaan.

    Er is niet zoiets als een mislukte emigratie. Zelfs als na 3 jaar blijkt dat je er niet gelukkig van wordt, heb je een heleboel levenservaring opgedaan, een heleboel nieuwe mensen leren kennen, je blik verruimd, je leven verrijkt. En in Nederland terugkomen kan altijd…. (Mocht het ooit zo ver komen, dan zul je merken dat je hier bijna net zo veel moeite hebt om weer te wennen als in het land waar je naar toe gegaan was, ik spreek uit ervaring.)

    Succes met je keuze!