Hangende pootjes

Verward

17-04-2008 09:05

Daar is dit prikbord toch voor? Ervaringen uitwisselen.
Ik moet bekennen dat zelfs zonder te emigreren ik nooit langer dan 5 jaar bij één werkgever ben gebleven :-).
Ook woonruimte (of kerktorens) hebben voor mij geen sentimentele gevoelens. Wanneer je als kind al zo vaak verhuisd bent ken ik die gevoelens alleen van anderen. (Ik ken zelfs mensen die niet langer dan 5 dagen van huis willen, dan missen ze het torentje.) Ook die mensen zijn mij even dierbaar als iemand die emigreert.
Het gaat mij niet om negatief zijn of veroordelingen. Waar ik wel problemen mee heb is ‘het Nederlandse stempeltje’. Zoals in dit geval om emigratie gaat en terugkeer naar Nederland. Ik begrijp gewoon niet waarom dat negatief gezien wordt. Er kunnen zo ongelooflijk veel redenen zijn om terug te komen.
Henk

17-04-2008 10:17

De term hangende pootjes komt een beetje voort uit de calvinistische grondslag die in Nederland niet ongebruikelijk is. De uitdrukking is van dezelfde categorie als “doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg”, en “je moet eten wat de pot schaft”. En zeg nu zelf, emigreren is ook wel een beetje gek. Dat soort fratsen zijn nergens voor nodig. Dus iemand die na een poosje geemigreerd te zijn weer in Nederland komt wonen kan niet anders dan met “hangende pootjes” terugkeren.
Marleen

17-04-2008 11:24

Kortom, volgens jou bepalen de buren hoe succesvol/gelukkig/rijk je leven is/geweest. Ik prijs me gelukkig dat ik daarvoor niet afhankelijk ben voor de buren en daarom een leven kan leiden dat alleen voor mezelf voldoening hoeft te geven. Daarom ben ik ook geemigreerd. Inderdaad, ervaringen opdoen, een verrijking van mijn leven en mocht ik terug moeten of terug willen (maar daar ziet het voorlopig echt niet naar uit) , geen enkele probleem met een huurhuisje, een rotbaantje en niks te makken. Laat staan wat de omgeving daarvan vindt.Pietje schreef:
>
> Je kunt allerlei verhalen gaan bedenken hoe geweldig
> ervaringen wel niet zijn en die voor jezelf als maatstaf
> gebruiken. De maatschappij, in welk land dan ook, meet succes
> toch vooral af aan materiele zaken. Plus dat je niets hebt
> aan ervaringen omdat de belevingswereld van je medemens hier
> vaak niets mee kan (geen referentiekader) en je al snel tot
> de orde van de dag moet overgaan (inclusief alles wat wel
> materialistisch is aan deze wereld).
anne

17-04-2008 15:53

Helemaal mee eens Verward, mooi omschreven.
We moeten ons niet laten beperken door wat anderen denken, dan maak je het je zelf zo moeilijk.
En hoezo heb je niets aan je ervaringen? Ik heb mijn ervaringen voor mijzelf, niet voor de buitenwereld.
Maar als mensen het prettig vinden om naar de levensstandaarden van anderen hun leven in te delen: lekker doen, ik kies mijn eigen weg wel, zonder die beperkingen.
Expat

17-04-2008 17:46

Het is sowieso oninteressant om naar degenen te luisteren die bang zijn uit hun comfortzone te treden, wat zal je je daaraan gelegen laten liggen als emigrant?
Net zo min als mensen die je ervaring zien als één grote vakantie, of die je na twee zinnen al beoordelen als opschepper.Allemaal bekrompenheid en kinnesinne.
anne

17-04-2008 20:53

Saska schreef:
>
> Eigenlijk is het hier zo als je 35/40 jaar bent en je huurt
> nog steeds je eigenlijk als een looser gezien wordt.
> Wij hebben zelf een paar verhuurhuizen en ik merk ook
> inderdaad dat huurders in de leeftijdsgroep die ik net aangaf
> niet echt succesvolle mensen zijn.
>
Wat een bijzondere uitspraak zeg. Nou, dan moet ik snel zijn en een huis gaan kopen. Over een half jaartje ben ik 35 en ik zou niet graag als loser te boek staan.
Mijn ouders hebben overigens nooit gekocht.
Ik ben blij dat ik geen koophuis heb. Ik zie het om mij heen gebeuren: mensen die een visum hebben en wachten tot zij een ons wegen om maar weg te kunnen, omdat het huis maar niet verkocht wordt. Dan toch maar voor een lagere prijs verkopen.
Enig idee wat de rentestand in Australie is?
Beetje een bekrompen opmerking eerlijk gezegd.
Verward

17-04-2008 21:06

Grappig ik vatte deze opmerking van Saska juist op als ‘hoe het daar is/hoe er daar over gedacht wordt’. Er zijn echt meer landen waar men status ontleent uit of je een huis huurt of koopt. Er zijn zelfs landen waar de auto en de leeftijd van de auto zeer belangrijk is ;-)
In Nederland wordt je volgens mij niet ‘aangekeken’ op het huren of kopen. Zeker niet als je weet wat de huurprijzen tegenwoordig zijn!
Inderdaad: als ik 30 jaar geleden wist wat ik nu weet had ik ook geen huis gekocht. Een huis kan inderdaad een grote belemmering zijn ;-)
anne

17-04-2008 21:35

Het eerste beschreef ook hoe het daar was, maar dit toch echt hoe ze het zelf ervaart. Of ik moet het helemaal verkeerd begrijpen Saska.
> Wij hebben zelf een paar verhuurhuizen en ik merk ook
> inderdaad dat huurders in de leeftijdsgroep die ik net aangaf
> niet echt succesvolle mensen zijn.
>
Saska

18-04-2008 01:19

Hoi Anne, ik beschreef de situatie zoals er hier (en dat hier is voor mij dus CANADA) gedacht wordt.
Ik probeerde het verschil in huren en huurders aan te geven, in een nieuwe draad heb ik ook al antwoord gegeven.
Jammer dat mensen vaak maar met een half oog lezen en dan gelijk hun mening willen ventileren.
Ik heb niemand willen kwetsen.
anne

18-04-2008 06:16

Nee hoor, niet met een half oog gelezen, er stond toch echt dat jullie ervaring was dat het losers waren. In mijn mening een bijzondere opmerking, maar ieder zijn of haar mening.

Hangende pootjes

Verward

Henk

Marleen

anne

Expat

anne

Verward

anne

Saska

anne