Uitgegeven: 24 september 2007 07:06
http://www.nu.nl/news/1246785/1200/Ik_blijf_lekker_hier.html
Half Nederland emigreert, of is dat in elk geval van plan. Die conclusie zou je bijna trekken als je de stroom aan emigratieprogramma's van de laatste jaren ziet. Vrijwel elke omroep heeft een variant waarin het vertrek van mensen uit de eigen achterban wordt gedramatiseerd. Door Paul de Lange.
Dus vangen emigranten bij de EO christelijke zwerfjongeren op in Geen Weg Terug. En doen ze bij omroep Llink (Aanpakken En Wegwezen) hetzelfde maar dan met zwerfhonden. De RVU (La Rêve) vindt op zijn beurt altijd wel iemand die zijn verdere leven als campingbeheerder in een Pipo-wagen wil slijten, om de kampeerders zijn zelfverbouwde biologische gewassen voor te schotelen.
Koning
Maar met wekelijks meer dan een miljoen kijkers is Ik Vertrek van de TROS de koning van het genre. Gewone Hollanders die het natte Nederland achter zich laten om haast zonder uitzondering een camping te gaan runnen. (Wie al die emigratieprogramma's ziet, gaat bijna denken dat er een samenzwering gaande is om mondiaal alle campings in Nederlandse handen te krijgen).
De laatste aflevering rond het naar Frankrijk vertrekkende gezin Moerman bewees dat Ik Vertrek alle ingrediënten heeft waaraan een goed emigratieprogramma moet voldoen. Eerste vereiste is dat het begin nog in Nederland ligt, liefst met een afscheidsfeestje voor familieleden en collega's die beurtelings hun bewondering en jaloezie uitspreken.
Erger
Dan horen de eerste signalen te komen vanuit het beloofde land dat een paar dingen nog niet helemaal blijken te kloppen. Ineens is er illegaal afval op het campingterrein geloosd, de vergunning voor de bouw van het zwembad is ondanks diverse toezeggingen nog niet rond, van die dingen.
Op de plek van bestemming aangekomen moet het erger zijn dan verwacht, waarna de verse emigranten de moed erin proberen te houden. Die krappe stacaravan is immers maar een tijdelijk noodonderkomen, en waterleidingen bevriezen in Nederland ook weleens.
Catastrofe
Vervolgens komt onvermijdelijk de leukste fase: die waarin catastrofe zich op catastrofe stapelt. De eikenhouten vloer van het huis blijkt rot. De kinderen gaan naar school, maar niemand is op de hoogte van hun komst. De burgemeester aarzelt toestemming te geven voor het zwembad, of heeft daar gewoon geen zin in. Ondertussen raakt de spaarpot op en zijn de eerste inkomsten nog niet in zicht. De zon ook niet, trouwens.
Goed, na een paar maanden blijkt het dan allemaal wel weer mee te vallen. Toch denkt geen gezinslid graag terug aan die beginperiode. Terwijl die bij Ik Vertrek nog meer meer dan bij andere emigratieprogramma's geweldig is om te zien. Wellicht omdat de TROS geen wereldverbeterende idealisten volgt, zoals de andere omroepen vaak wel doen. In die gevallen laat leedvermaak toch eerder een wrang nasmaakje achter.
Bij Ik Vertrek is dat geenszins het geval. Het is televisie met een functie: om daags erna met frisse moed de Nederlandse file of overvolle forenzentrein in te stappen.
Ik Vertrek, donderdag, Ned 1, 21.15 uur bij de Tros.