De stap.......

  • Erik

    Na lang wikken en wegen weet ik het voor mezelf:ik wil weg uit Nederland.

    Het tempo,de prestatiemaatschappij,de vele(onduidelijke)wetten etc,voor mij is het nu de druppel.

    Weet ook wel dat we overal moeten werken,belasting betalen en ook mindere tijden moeten meemaken,maar Nederland is niet meer wat ik er van verwacht.

    Zou me willen vestigen in zuid Europa om dat daar de manier van leven me het beste bevalt maar dat is voor later zorg.

    Zit voor mijn werk regelmatig door Europa,zie hoe het in andere landen toch een stukje anders gaat als in Nederland dus bereid ik me voor om een stap te zetten die mijn leven gaat veranderen.

    Maar twijfels zijn er ook en ik zoek mensen die dit ook hebben meegemaakt,hoe zij hun twijfels hebben overwonnen en toen de stap hebben gezet.

    Ons sociale stelsel is nergens zo goed geregeld als in Nederland dat weet ik ook wel,maar het gaat mij om de manier van leven,een nieuwe drive om verder te gaan,die heb ik in Nederland niet meer.

    Ik wordt moe van alle regeltjes,wetten en dingen die we moeten doen.

    Ik ben werkzaam in het transport en rij al 15 jaar mijn rondjes maar heb deze bedrijfstak zo hard zien veranderen dat ik het echt niet meer leuk vind.

    Door deze werkzaamheden heb ik een hoop gezien en meegemaakt in Europa:de rust en gemoedelijkheid in Engeland/Schotland,de andere manier van leven in Belgie,het chaotische bestaan van de Spanjaarden etc.

    Maar als je de grens weer over ging naar Nederland had ik weer het gevoel van ja wat doe ik hier nog.

    Je las de krant en er weer was een nieuwe stompzinnige wet of regel ingevoerd om uit te proberen.

    Zoals ik al zei werken moeten we overal net als belasting betalen daar is geen twijfel over mogelijk maar dan wil ik het doen in een land waar ik me kan thuisvoelen(ook al zo`n groot woord).

    Nederland is mijn land niet meer en daar schaam ik me wel een beetje voor en wil dus me dus vestigen in een land waar ik gewoon kan werken,mijn lasten moet betalen maar waar ik gewoon een nieuwe start kan maken om een nieuwe toekomst tegemoet te gaan.

    Ik ben op zoek naar mensen die ook deze twijfels hadden en hoe ze het hebben overwonnen.Hoe zijn ze aan werk gekomen,woonruimte etc.

    Het gaat me niet om het land waar ik naar toe wil maar om de mensen die ook het gevoel hadden van wat doe ik hier nog en hoe ze verder zijn gegaan.

    Het is een grote stap die ik wil zetten maar daar wil ik me goed op voorbereiden maar wil niks overhaast doen.

    Alvast bedankt voor de serieuze reacties.

  • Pat

    Kijk even op www.spanjeforum.nl, www.frankrijkforum.nl, www.portugalforum.nl enz.

    Gebruik de zoekfuncties en er gaat een wereld van informatie voor je open. Succes…

    Pat

  • Niels

    Kijk eens op de site van Eures http://europa.eu.int/eures/home.jsp?lang=nl . Het Eures-netwerk van de EU wil juist meer mobiliteit van werknemers in Europa bevorderen, precies wat jij wil doen. Allelei info op het gebied van sociale zekerheid etc. per EU-land is er ook te vinden.

    groet en succes,

    Niels

  • mar

    Erik,

    Ik begrijp je helemaal, na 12 jaar in de Usa gewoont te hebben, valt het vies tegen hier, je wordt helemaal doodziek van de regeltjes, de burocratie ten top hier!

    tuurlijk overal moet je werken, maar heb daar harder gewerkt dan hier maar het beter naar mn zin gehad qua regels, mensen, ruimte, attitude,politiek etc etc

    Geloof mij nou, de eerste beste kans die ik krijg ben ik weer weg hier, en snel!!

    groetjes mar.

  • Prikbord Bezoeker

    Nou, over regeltjes gesproken, daar weten ze in de VS ook wel raad mee hoor.Neem me niet kwalijk.

    Overal is wel wat.Home is where the heart is.

  • jo

    Erik, iedereen heeft verschillende redenen om te emigreren.

    Wij zijn eerst van NL naar Belgie gegaan maar dat kan allemaal heel eenvoudig

    want ik werk nog gewoon in NL.

    We gaan nu door naar de Nederlandse Antillen.

    Je moet eerst uitzoeken waar je naartoe wil, daar eens onderzoeken wat je

    verwachtingen zijn mbt baan of huis. Wij hebben geleerd dat het een heel proces is van ruim 1.5 jaar in ons geval, ons huis staat nu in de verkoop en als

    hier alles is afgewerkt dan kunnen we weg. Je zult merken dat je meerdere

    processen doorgaat en ook wel eens twijfelt als het wel zover is.

    Wij geven zelf geen voorkeur meer aan Europa, problemen die ze in NL

    hebben zijn er ook in andere Europese landen.

    Ga eens op vakantie zoek eens uit wat je wil en stem daar je plan op af.

    Veel mensen roepen vaak tegen ons dat wil ik ook wel ! maar dat is niet waar,

    veel mensen willen hun oude veilige wereldje niet zomaar inruilen,

    je moet van een risico houden en eventuele teleurstellingen kunnen opvangen.

    Je kunt niet alles plannen met emigreren maar met 25 euro op zak kom je niet

    ver en ben je ook zo weer thuis, ! wens je veel succes met de beslissing.

    Maartje

  • Ruud & Odette, Costa Rica

    We kunnen het ons heel goed voorstellen, dat je “de stap..” wil wagen. We hebben hem zelf een aantal jaar geleden gezet, na heel veel vragen, twijfels, onzekerheden over waar we aan zouden beginnen. Voordat we de échte stap waagden, zijn er toch wel wat jaartjes overheen gegaan; het is een groeiproces. Je weet immers wat je hebt, je weet wat je opgeeft, maar je weet niet wat je ervoor terug krijgt. Je laat alles en iedereen achter. Voor jezelf is het al moeilijk genoeg om familie en lieve vrienden achter te moeten laten, maar voor de achterblijvers is het niet minder makkelijk. Een aantal zullen het begrijpen, een aantal zullen jaloers zijn dat je de stap gaat wagen en een aantal zullen teleurgesteld zijn omdat hun liefde en vriendschap kennelijk niet genoeg is (in hún beleving).

    De eerste tijd ben je geheel op jezelf aangewezen in je nieuwe thuisland. Tuurlijk, je leert snel nieuwe mensen kennen, maar de vriendschappen zoals je die thuis hebt, dat duurt even op die op te bouwen. Even snel een kop koffie drinken bij vrienden of familie, dát zit er niet meer in. En afhankelijk van waar je uiteindelijk gaat wonen, ben je snel of minder snel thuis als er bij het thuisfront iets aan de hand is. Dat kan frustreren, maar dat is een gevolg van de keuzes die he maakt.

    Je begint een nieuw leven en je begint met het opbouwen van nieuwe herinneringen, die je gaat delen met mensen die je oude leven niet kennen, waarmee je nog niet de band hebt die met vrienden in je oude omgeving hebt. Dat heeft voordelen, maar natuurlijk ook nadelen. je bent immers nog niet zo vertrouwd met elkaar, daar gaat wat tijd overheen.

    Als je de stap in je uppie waagt, kan dat behoorlijk lastig zijn, maar ook als je met je partner en/of je gezin gaat, moet je erbij stil staan dat je heel erg op elkaar aangewezen bent. Als je een relatie hebt, die niet helemaal je dát is, begin er dan vooral niet aan. Als je partner (nog) niet helemaal overtuigd is van de stap, stel hem dan uit tot hij/zij meer genegen is tot emigratie. Zo niet, dan hoeft er maar iets tegen te zitten (en heus, dat gebeurt best) of het wordt je voor de voeten geworpen “jij moest zo nodig…”. Het klinkt “geitenwollensokkerig”, maar je moet “klaar” zijn voor emigratie; de tijd moet er rijp voor zijn.

    Wat je zal merken is, dat je - eenmaal op bestemming - vooral snel contacten legt met andere emigranten, ongeacht hun nationaliteit. Waarom? Omdat je op één lijn zit: ieder heeft dan weliswaar zijn eigen redenen gehad om te emigreren, maar ieder heeft wél die stap gewaagd en weet dus hoe moeilijk (of makkelijk) het voor de “nieuweling” is. Dat schept al snel een band.

    De praktische kant van de zaak, hoe kom je aan werk, waar ga je wonen, da's de volgende stap. Als je eenmaal voor jezelf duidelijk hebt wat je verwacht van je nieuwe leven, dan wordt het tijd daar een passende bestemming bij te zoeken. En als je eenmaal een duidelijker beeld hebt van je bestemming, dan ga je je oriënteren op werk/inkomen en andere praktische zaken als verblijfsvergunningen, belastingen (overal ter wereld, helaas, maar op sommige plekken toch echt iets aantrekkelijker dan op andere…). Misschien betekent het dat je je bestemming moet aanpassen, omdat je geen werk- of verblijfsvergunning kunt krijgen, of dat je niet aan werk kunt komen. Laat je daardoor niet uit het veld slaan en geef de moed niet op. Werk hard aan het leggen van contacten, bijv. via email, met andere emigranten, die er al wonen. Die kunnen je een heleboel informatie verstrekken over het land van je voorkeur en wie weet kennen zij weer iemand die iemand kent, die iemand nodig heeft… Netwerken is erg belangrijk.

    Een van de vorige posters heeft een hele goede opmerking gemaakt: als je de gelegenheid hebt om eerst eens een aantal maanden te “testen” of het je bevalt op een bepaalde bestemming, dan moet je dat zeker doen. Er is geen betere graadmeter dan een poosje tussen de lokale bevolking wonen en aan den lijve ondervinden hoe het dagelijkse leven écht is, voordat je alle schepen achter je verbrandt.

    Terugkijkend op onze eigen emigratie: we hebben er geen moment spijt van gehad en zeggen wel eens dat we het járen eerder hadden moeten doen. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat als we het jaren ervoor hadden gedaan, we wellicht niet zo overtuigd zouden zijn geweest van de juistheid van onze beslissing, omdat we nog teveel vast hielden aan het bekende, aan het zekere.

    Neem je tijd en doe niets overhaast. En vergeet in de tussentijd niet te genieten van het leven nú.

    Groeten,

    Ruud en Odette

    Costa Rica

    www.smartmovecr.com

  • Viviane

    Het is heel belangrijk om de taal te kennen van het land waar je naar toe trekt.

    Succes.

    Viviane.

  • Henk

    Wat bedoel je precies mar, Het valt hier in nederland tegen en bij de volgende kans emigreer je weer? of andersom. Ik hoor graag een mening van iemand die al in het buitenland gewoont heeft.