Hoi,
Wij hebben gewoon een laatste dag afgesproken met de leerkrachten. Voor onze kinderen op de basisschool was afgesproken dat ze mochten trakteren. De meesters en de juffrouws maakten er zelf al een speciale dag van, waarbij de kids in het middelpunt stonden. Dat was natuurlijk heel geweldig allemaal.
Betreffende onze dochter, middelbaar onderwijs, heb ik een afspraak gemaakt met haar klasseleraar. Op een gegeven moment heb ik haar met de klasseleraar uit de klas gehaald en hebben we ook daar getrakteerd. Dit was wat emotioneler. Sommige meisjes moesten huilen. Onze dochter echter had daar geen last van.
Na het trakteren zijn we samen weggegaan en mochten 2 (beste) vriendinnen mee. We hebben toen de boeken ingeleverd en een cijferlijst opgehaald. De vriendinnen zijn later ook op ons familie afscheid geweest.
By the way: Wij zitten in Canada
Cees
hoi wij zijn eerst in ons *nieuwe* land op vakantie geweest, en de kinderen hebben op de basisschool foto*s laten zien en natuurlijk hun belevenissen verteld. ik had voor alle drie de kids een boekenlegger gemaakt die ze uit konden delen met ons emailsadres erop. de school had voor alle drie onze kinderen een heel boekwerk gemaakt van alle klasgenootjes met een bijpassend verhaaltje, (erg emotioneel) nu 3 jaar later zitten ze daar bij tijd en wijlen nog steeds in te lezen, dus dat heeft echt grote waarde voor ze!!!!!! verder hadden ze een wit t*shirt gekregen met alle namen erop, de school ging er heel leuk op in. en natuurlijk trakteren en iedereen gedag zeggen, onze kinderen stonden bij de uitgang van de school en iedereen gaf ze een hand de een met een traan en de ander met een big smile. en tja toen we echt naar huis gingen zaten er toch wel drie stille kindertjes met een stille mam in de auto, maar dat hoort erbij, je sluit toch iets af. ondertussen hebben we door middel van de boekenlegger nog met veel kids emailcontact, en ook de juffen, er is er zelfs al een *n paar dagen op visite geweest, en toen kwam ook het afscheid weer even ter sprake dat dat van beide partijen zeer geslaagd was, en dat was leuk om te horen, groetjes anja.
Ik heb voor beide kinderen een vriendenboekje rond laten gaan, dat hielp jongste zeker in het begin.
Verder hebben ze beide getrakteerd, oudste een bos dropsleutels met een label eraan met zijn e mail adres (hij was destijds 9)
Jongste deelde een klein rugzakje uit van papier, met daarin een afscheidsbriefje.
en uiteraard wat lekkers.
Verder moet je het denk ik niet te emotioneel maken, kinderen zijn erg flexibel passen zich in de nieuwe omgeving ook weer snel aan.
Als je zelf de verhuizing als een “leuk” iets maakt vinden zij het ook leuk.
(ook ik woon in Canada)
Beide middelbare school kinderen:
Was midden in de grote vakantie dat we het permit kregen en voordat de school weer begon waren wij al weg.
Met de echte vrienden was er zo wie zo nog contact, maar de zogenaamde vrienden cq klasgenootjes hadden ze al laten vallen toen de plannen van de emigratie bekend werden, waarom investeren als je toch weg gaat? Zelfs leerkrachten hadden geen zin meer om een van onze kinderen nog iets te leren. Commentaar: je gaat toch naar een land (Zuid Afrika) met apen onderwijs.
De oudste is na een half even terug geweest voor het afscheid van de echte vrienden, dus slapen bij een vriendin en met z'n allen nog een keer uit op de fiets door de polder.
De andere was er een jaar later en heeft zijn vrienden/klasgenootjes nog een keer tijdens een schuimparty nog eens gezien.
Met echte vrienden is er nog msn contact, alhoewel je ze nadat de jaren verstrijken op een hand kan tellen.
Doe wat goed aan voelt voor je zelf en de kinderen, ieder geval is weer anders
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's