emigreren

Lizzy

10-05-2006 16:31

Al jaren denk ik erover (soms serieuzer dan anders) om te emigreren naar Ierland. Ik heb daar ondertussen meer vrienden wonen dan hier in Nederland. Ik voel me daar thuis, cultuur, muziek, de ontspannenheid. Het is moeilijk uit te leggen. Daarnaast is mijn zoontje half-Iers. Nou ben ik alleenstaand moeder, als ik alleen was geweest was ik allang weggeweest. Ik ben de bureaucratie in Nederland zat, het al jaren vruchteloos zoeken naar werk (ik zit in de WW). In Ierland heb ik meer kans op een baan. De mentaliteit staat me steeds meer tegen, de starheid etc. Feitelijk maakt het mijn zoontje niet veel uit, zolang hij mij maar heeft. Maar ik ben in mijn leven al heel vaak verhuisd, en ik ben de rompslomp daaromheen ook een beetje zat. Het wordt tijd voor zekerheid en vastigheid. En nu kan het nog, voor mezelf en mijn zoontje. Toch is het een enorme stap. Ik ben niet bang voor uitdagingen (problemen bestaan niet, alleen uitdagingen), ben flexibel en ondernemend. Als ik denk aan een toekomst in Nederland zie ik die niet en word ik bang. Zowel voor mijn zoontje als voor mezelf. Kortom, ik word maar heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees. Tussen het waken voor valse verwachtingen en het te krampachtig vasthouden aan zekerheden. Ik denk heel herkenbaar voor velen van jullie. Wie kan mij een hart onder de riem steken? Wat zijn jullie ervaringen? Alvast bedankt!
Ruud

10-05-2006 18:11

Hoi Lizzy,
Als ik dit zo lees dan heb ik maar 1 reactie en dat is: GEWOON DOEN!!!.
Maar vergis je niet. Als je de bureaucratie beu bent, dan kan je eigenlijk nergens heen. Overal is bureaucratie. Alleen kan je er voor kiezen je er aan te ergeren.
Wij hebben de stap ook gemaakt, naar Portugal. Ook erg bureaucratisch. maar ach het wendt.
Je hebt het over vastklampen aan zekerheden. Doe een staapje opzij, kijk naar jezelf en leg eens aan jezelf uit over welke zekerheden je het eigenlijk hebt.
Als je goede kanzen hebt op een baan daar, dan moet je gewoon gaan.
Ga eerst op vakantie, regel de baan en zeg dan pas NL vaarwel.
Lukt het niet? Dan kan je terug.
Er lopen heel veel mensen rond met het idee dat ze willen emigreren en een heeeel groot deel daarvan zegt op hun 80ste: ik zou zo graag willen…………….
suc6 met de beslissing en heel veen plezier in Ierland.
Ruud
Lizzy

10-05-2006 18:27

Hi Ruud, bedankt voor je snelle reactie. TJa, “gewoon doen”. Dat is het nou juist. Volgens een van mijn vriendinnen in Ierland zie ik teveel beren op de weg. Niet alleen dat, ik verzin ze;-) Kan kloppen, ik wil alles tot in de puntjes geregeld hebben. En altijd weer terug kunnen, nou, zo makkelijk zal dat ook niet zijn in geval van… Ik blijf ook niet bezig met van huis naar huis verhuizen. Mijn zoontje van vijf heeft al drie verhuizingen meegemaakt (noodgedwongen), een keer van school gewisseld. Hij zou zijn grootouders moeten missen. Verder hebben we geen familie, dus dat scheelt. Ik ben nu aan het wikken en wegen en kom er niet uit op het moment. We kunnen van de zomer twee weken naar Ierland, wellicht rolt er een baan uit. Ik vrees dat als ik daar ben ik niet meer weg wil… En ik wil mijn flatje in Nederland wat ik zelf heb verbouwd en ingericht eigenlijk ook niet kwijt. Aan de andere kant zie ik mij niet doodgaan in Nederland, en wil ik mijn kind een beter leven geven. Maar ik moet het allemaal alleen doen en regelen, dat doe ik nu ook wel, maar daar zie ik erg tegenop. Maar ik zie nu ook al weer tegen die winter (nou ja, winter) op in Nederland. Zekerheden? Nu ik er beter over nadenk is de enige zekerheid die je hebt is dat je ooit doodgaat;-)) Maar graag meer reacties!
aukje

10-05-2006 22:17

Het is inderdaad een hele stap en die stap moet je ook nog zelf zetten. Ik heb zelf zo nu en dan ook twijfels (dat zal er wel bij horen, denk ik), maar wij gaan wel. Vanaf het moment dat wij aan emigratie begonnen te denken, houdt het ons voortdurend bezig. Lukt het om wat voor reden niet, dan hebben we het toch geprobeerd.
Herman

10-05-2006 22:36

Zoals Ruud ook zegt: in elke land heb je bureaucratie. Het zou een reden kunnen zijn om niet te vertrekken als NL *minder* bureaucratisch dan andere landen zou zijn. Maar je kunt het nu dus tegen elkaar wegstrepen; want het is dus ook geen reden om in NL te blijven.
Vraag je af wat het ergste is wat er kan gebeuren. Ik ken jou en je situatie natuurlijk maar heel oppervlakkig maar als ik zo vrij mag zijn wat in te vullen cq een voorbeeld te geven: dat zou kunnen zijn dat je, ook in Ierland, geen werk vindt en ook daar in een uitkeringssituatie terecht komt. Maar je zit dan in de tussentijd wel in een land waar je je thuisvoelt en waar je vrienden hebt. En je kunt dan in ieder geval zeggen dat je het *geprobeerd* hebt. Anders zul je de rest van leven denk ik zoiets houden van ‘wat als …’.
Als je het ergste scenario voor jezelf hebt, vraag je dan af hoe erg dat dan is. Aan jezelf om vervolgens te bepalen of je dat acceptabel vindt en of je dat risico wil nemen.
Wat ook kan gebeuren: dat het je *wel* lukt om er wat te vinden ! En … daar kom je alleen achter als je het probeert.
Als je wel besluit de stap te zetten is dat niet per se onherroepelijk en definitief: je kunt altijd weer terug naar NL. Maar geef het ook weer niet te gauw op, geef jezelf wel een kans en hol niet bij de eerste tegenslag terug. Ondanks alles is Ierland niet het paradijs en ook daar zul je tegen dingen aanlopen.
Misschien kun je je woning onderverhuren ? Dan heb je dat als basis voor het geval je inderdaad zou besluiten terug te keren. Dan ben je die ook niet meteen kwijt. Stel, je vertrekt en besluit uiteindelijk niet terug te keren, dan zeg je je woning met een gerust hart op, want dan weet je waar je het voor doet en wat je er voor terug hebt gekregen.
Succes met alle overwegingen ! Met de groeten uit Schotland.
Lizzy

10-05-2006 23:08

Dank je Herman. Ik ben erg blij met jullie raadgevingen als zijnde al geemigreert (dat geldt voor iedereen die reageert). Ik besef heel goed dat ieder land zijn voor- en nadelen heeft en dat je overal tegen vervelende dingen aanloopt. Wat dat betreft ben ik heel realistisch. Het paradijs is nergens. Maar wel: home is where the heart is. En dat ligt in mijn geval niet in Nederland. Dat heb ik ook niet van den vreemde: mijn moeder heeft 15 jaar in Italie gewoond, mijn zus vijf jaar in Griekenland en ook zij wil emigreren (naar Finland dan). Ik heb me altijd een buitenstaander gevoeld. We zijn gewoon een stel zigeuners;-) Mijn flat onderverhuren is een goede optie, als dat mogelijk is. Daar moet ik achteraan gaan. Werk vinden voor mij in Ierland is erg makkelijk, heb ik ontdekt. Zelfs part-time. Hoef ik hier niet te proberen. En Ierland is meer child-minded. Mijn zoontje wil op Iers dansen, en leert Engels. Ach, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Als ik de foto's zie van Ierland, de rust, de ruimte, het groen, dan zou ik echt zo weg willen. En het kan dus. We kunnen zo tijdelijk bij vrienden wonen. En voor het geld dat ik nu kwijt ben aan een flatje drie hoog achter heb ik daar een huis met drie slaapkamers en een tuin, wat heerlijk. Maar ik heb nog nooit iets voor mezelf gedaan, nooit voor mezelf gekozen. Ik denk dat ik dat het moeilijkste vind. Mijn zoontje vindt het allemaal best. Die wilde de vorige keer toen we in Ierland bij vrienden logeerden al niet meer weg;-) Sorry voor mijn gezeur, maar het is en blijft een grote stap. Zeker omdat het voor mijn idee nu of nooit is. Wat moet ik allemaal regelen? Waar? Hoe?
Herman

10-05-2006 23:56

Probeer een lijstje te maken met redenen om het NIET te doen. Kom je niet ver, als je al tot 1 komt ? Dan heb je je antwoord.
Miriam & CornÃƒÂ©

11-05-2006 10:22

Gaan!!
Ierland is idd een geweldig land met vriendelijke mensen. Mijn broertje heeft een aantal jaren in Dublin gewerkt, en ik heb hem een aantal keren bezocht daar.
Heerlijk wandelen in de Wicklow mountains etc. Als je daar meer vrienden hebt dan in Nederland maakt het alleen maar makkelijker.
Enigste uitdaging is natuurlijk een inkomen maken daar, maar je zegt zelf al: meer kansen daar dan in NL.
Enne… je kunt natuurlijk altijd terug. En Dublin-Amsterdam / Eindhoven / Brussel zuid is prima te doen.
Veel wijsheid toegewenst!
CornÃƒÂ©.
www.amukela.com
Nathalie

11-05-2006 14:12

Tja, ook wij zijn al tijden aan het denken om weg te gaan uit NL.
Goed we willen wel maar het probleem ligt bij de Kids.
Ze zijn 11 en 15 jaar dus zitten op school.
Nu zijn we bang als we gaan emigreren dat veel achterstand krijgen op school.
Goed weg gaan van de familie is voor ons geen probleem we wonen nu ook al dik 200 KM van ze vandaan.
Dus het is een soort emigreren aan de andere kant van NL.
En ik moet zeggen van het was 6 jaar geleden een uitdaging voor ons om los te komen van de Familie.
Nieuwe omgeving , nieuwe huis , nieuwe baan.
En ik moet zeggen had ik het geweten hadden we het 4 jaar eerder gedaan.
Contakten komen vanzelf wel weer goed we hadden dan geluk dat de taal het zelfde was, en we hebben nu toch heel veel vrienden en kennisen.
Maar eigelijk zijn we weer aan wat anders toe.
Nu nu zitten we ieder jaar weer als we bij onze vrienden zijn geweest op vakantie in , van hier zal ik ook wel een tijd willen zijn.
Maar ja de Kids zijn nu een stuk ouder ze hebben nog geen verkering of zo maar een andere taal en de school.
Dat is wat ons alleen maar tegen houd anders waren we allang weg geweest.
Wie heeft daar ervaring mee hoe de kids op andere talen reageren.
Groetjes
Nathalie
Lizzy

11-05-2006 14:26

Wat ik zo hoor en zie zijn het juist vaak de kids die minder aanpassingsproblemen hebben dan de ouders;-) Zeker wat taal en school betreft. Kinderen zijn een stuk flexibeler, staan meer open en leren een nieuwe taal veel makkelijker dan ouderen. Zeker als het om het Engels gaat zou dat geen probleem moeten zijn. Hoe jonger de kinderen, hoe makkelijker. Mijn zoontje van drie sprak na twee weken Ierland al een aardig woordje Engels inclusief wat Ierse scheldwoorden;-)) en had veel nieuwe vriendjes gemaakt. Tieners hebben het vaak iets zwaarder om hun draai te vinden maar dat is pubers soweiso eigen. Ik maak me juist niet zo druk om mijn kind als we zouden gaan emigreren, meer om mezelf… Kijk en als jij als ouder je lekker voelt en je happy bent met je leven, geef je dat ook door aan je kids.

emigreren

Lizzy

Ruud

Lizzy

aukje

Herman

Lizzy

Herman

Miriam &amp; CornÃƒÂ©

Nathalie

Lizzy

Miriam & CornÃƒÂ©