Ook wij zijn in 2001 vertrokken met 2 kinderen (toen 12 en 7 jaar)
Het is belangrijk hoe je jezelf insteld, als je het van te voren als een zwaar probleem gaat inzien nemen de kids dat vaak over.
Blijf open en positief, het is ongelooflijk hoe kinderen zich aanpassen.
Onze jongste kon alleen yes en no en van sommige tekenfilms wat engels en heeft zich een week of 2 stil gehouden op school, dankzij de perfecte begeleiding van school kregen onze kinderen iedere dag 3 uur extra les van 1 lerares die speciaal op de school was voor geemigreerde kinderen, door middel van plaatjes en 1 op 1 ondersteuning was de stilte na 2 weken over, nu is hij popie jopie opschool en hebben we thuis moeite om de kinderen onderling ook nederlands te laten praten.
Alles voor de kinderen gebeurd op school of met vriendjes in het engels dus het is vrij normaal dat ze verhalen over school in het engels aan ons vertellen.
Door opa's en oma's willen we graag de nederlandse taal erin houden maar zelfs voor ons geeft dat alweer moeite door diverse begrippen die je makkelijker in het engels zegt.
De oudste is maar 2 jaar op de “lagere school” hier geweest en voor haar was de stap terug iets moeilijker (in nederland al naar de middelbare school met je mobieltje en de stadsbus…..hier weer met je broertje op de schoolbus wachten)
Maar ook met haar na een paar weken geen probleem en nu een A+ student op Highschool en volgend jaar naar College.
Maak je niet druk, ze passen zich wel aan, geef ze wat tijd en investeer iets meer in je kinderen.
Voor de kinderen is het een geweldige belevenis en uitdaging en het maakt ze alleen maar rijker, met Frans als 2e taal op school zijn onze kinderen nu 3-talig en dat is alleen maar voordelig voor de rest van hun leven.
Succes, ben benieuwd naar jullie plannen
Monique